روزهای بیم و امید خانواده ملوانان - مجله سلو بلاگ

به گزارش گروه حوادث خبرنگاران از روزنامه خبرنگاران، بعضی با پرس و جو و عده ای هم با قایق های اجاره ای. محمود عسکرزاده، برادر کاپیتان شناور خوارزم هم جزو کسانی است که شب و روز دنبال برادر و سایر سرنشینان شناور می شود. دلی پردرد دارد و صدایی پر از غصه.

تا یک هفته پس از وقوع حادثه، هنوز هیچ کدام از اعضای خانواده کاپیتان از این موضوع خبر نداشتند و برادر کاپیتان به امید این که شاید زودتر از سلامت او باخبر شود، موضوع را مسکوت نگه داشته بود، اما با طولانی شدن بی خبری از شرایط او موضوع را به خانواده اش اطلاع داد.

او به جام جم گفت: از وقتی همه فهمیده اند، انگار روی آتش زندگی می کنیم. حال و روزمان خوب نیست. هنوز در حال جست وجو هستیم اما به جایی نرسیده ایم. در این مدت، همه جا از تنگه هرمز تا آب های عمان و امارات و جزیره های لارک و قشم و کیش را جست وجو کرده، اما چیزی پیدا نکرده ایم. من حتی فردی را از طرف خودم به پایگاه نیروی دریایی عمان فرستادم تا اطلاعاتی در مورد پرسنل خوارزم

به دست آورد، اما به او گفتند که اجازه نداریم اطلاعاتی در این مورد به شما بدهیم. اگر چیزی می خواهید بدانید، باید از طریق سفارت ایران در عمان اقدام کنید.

او ادامه داد: به محض اطلاع، موضوع را به بندر شهید رجایی اطلاع دادم. پس از آن، با کننده وزیر خارجه که در بندرعباس مستقر است، تماس گرفتم و موضوع را اطلاع دادم تا پیگیری ها آغاز شود، اما به من گفتند سفارت ایران در عمان، روزهای جمعه و شنبه تعطیل است. حتی روز شنبه، دوباره فردی را به سفارت ایران فرستادم، باز هم نتیجه نداشت و حالا قرار است دوباره اقدام کنم. من سوالم این است، وقتی پای مرگ و زندگی چند انسان در میان است، مگر می شود روز جمعه کسی در سفارت جوابگوی ارباب رجوع نباشد؟! چرا کسی نیست به فریاد ما برسد؟ اگر روز حادثه، شناور ناجی به محض اطلاع از حادثه به کمک شناور می شتافت، شاید تمام پرسنل به جز مهندس مکانیک که در کشتی مانده بود، نجات پیدا می کردند.

احمد هلالی، مالک شناور خوارزم هم درست مثل برادر کاپیتان، دلشوره مفقودان شناور را دارد: وقتی چند روز پیش، شناور به آب های کم عمق جزیره کشیده شد، غواص خصوصی که خودمان از او درخواست کرده بودیم، وارد آن شد، اما نشانه ای از پنج سرنشین دیگر شناور پیدا نکرد. من پنجشنبه هفته گذشته، دوباره به اداره بنادر هرمزگان مراجعه و درخواست بالگرد کردم که پذیرفتند.

بعد در ادامه از آنها درخواست کردیم محدوده جست وجوی سرنشینان شناور را به جزیره ابوموسی گسترش دهند، چون این احتمال را دادیم به آن محدود کشیده شده باشند که اعلام کردند نیروهای تجسس در این جزیره مستقر هستند و در عملیات جست وجو شرکت می کنند. علاوه بر اقدامات انجام شده در نقاط مختلف از جمله چابهار، حتی با دوستان مان در کشور عمان هم تماس گرفتیم تا در صورت یافتن نشانه ای از سرنوشت پنج سرنشین باقیمانده شناور، ما را از موضوع مطلع سازند. امیدمان به خداست.

لیلا حسین زاده - حوادث