به احترام 75 سال عاشیقی
به گزارش مجله سلو بلاگ، فاطمه کاظمی- همدان ـ خبرنگار:آیین بزرگداشت زنده یاد حیدرعلی محمودی مشهور به عاشیق حیدر، پیشکسوت موسیقی مقامی استان، به همت انجمن موسیقی استان در مجتمع آوینی برگزار گردید.
در این مراسم که خانواده زنده یاد محمودی نیز حضور داشتند، مطالبی درباره شخصیت فردی و هنری استاد محمودی بیان شد. عاشیق حق رضا فطری، عاشیق ماشاءالله رسام، عاشیق محمود احمدی، عاشیق نادر رنجبران و عاشیق خدایار علی کمک قطعاتی را اجرا کردند.
- 75 سال فعالیت مستمر
امین محمودی، نوه زنده اد محمودی، در این مراسم به نمایندگی از خانواده وی سخنرانی کرد و گفت: ما گلایه ای از مسئولان نداریم چون مردم حق پدربزرگ ما را ادا کردند، اما از باب درد دل باید بگویم کاش مسئولان استانی در چند ماه پایانی عمر پدربزرگم در منزل ایشان حضور می یافتند و جویای احوالش می شدند.
وی اعلام کرد: ما عاشیق حیدر محمودی را از دست دادیم کسی که 75 سال عاشیقی کرد و عاشق عاشیقی بود. وی در طول عمر خود سفرهای بسکمک کرد و در شرایطی که رفت وآمد به شهرهای دیگر سخت بود به دورترین استان ها رفت و برنامه اجرا کرد. به گفته خودش هر جای ایران که عاشیقی بود که یک نکته به وی بیاموزد، به دیدن او می رفت. مجموعه اینها شخصیت عاشیق حیدر را تشکیل می داد. محمودی شرح داد: کمتر هنرمندی را سراغ داریم که 75 سال به صورت پیوسته هنری را ادامه دهد و در طول همه این سال ها مخاطب پر و پا قرص داشته باشد. وی در طول عمر خود محضر ایرجخواجه امیری، جلیل شهناز و استاد شهریار را درک کرد. او ثمره 7 نسل عاشیقی بود و اجدادش نیز عاشیق بودند.
نوه عاشیق محمودی با بیان این که موسیقی مقامی در ایران مهجور است، اضافه نمود: اگر مسائل موسیقی ایران را ضرب در هزار کنیم به میزان مسائل موسیقی مقامی پی می بریم چون هنرمندان موسیقی مقامی معدودند و مظلوم. من هنر موسیقی مقامی را به یک بنا تشبیه می کنم که به ستون ها و عمودهایی برای ایستادن احتیاج دارد. عاشیق حیدر یکی از ستون های این بنا بود که او را از دست دادیم و اگر مسئولان استان از هنرمندانی که مانده اند حمایت ننمایند، این بنا محکوم به فروپاشی است
- هنرمندان بی تکرار
قادر شهسواری، پژوهشگر موسیقی مقامی استان، در این برنامه گفت: صحبت کردن درباره عاشیق حیدر نه 75 سال که 100 سال کار پژوهشی احتیاج دارد. از زمانی که این هنرمند دست به ساز شد عاشقان بسکمک را جذب خود کرد و اگر ما امروز دور هم جمع شده ایم، می خواهیم به خودمان یادآوری کنیم عاشیق حیدرهایی که یک به یک جمع ما را ترک می نمایند، میراث گرانبهای موسیقی شفاهی را از بین ما می برند و هرگز تکرار نخواهند شد.
وی توضیح داد: کمتر از 45 روز پیش عاشیق علی نادری را از دست دادیم و سال گذشته نیز غلامعباس ملایری از میان ما رفت و دیگر جایگزینی برای آنها نخواهد بود و سنت شفاهی روایت های انسان ساز و عاشقانه به مرور از میان ما حذف می گردد. رسالت ما حفظ این هنر برای آیندگان است. من 10 سال پیش برای نخستین بار عاشیق حیدر را در مراسمی ملاقات کردم و با مرام و مسلک عارفانه او آشنا شدم.
این پژوهشگر موسیقی از برگزاری جشنواره موسیقی عاشیقی در همدان اطلاع داد و اضافه نمود: کارهای بسکمک در حوزه موسیقی رپرتوار در همدان اجرا شده است و یکی از بهترین کارهایی که پیروز شدیم درباره آن تصمیماتی بگیریم، برگزاری جشنواره بزرگ موسیقی ترکی عاشیقی است که با عنوان یادواره زنده ادان غلامعباس ملایری، علی نادری و حیدرعلی محمودی برگزار خواهد شد. تصمیم داریم به صورت جدی به این موضوع بپردازیم و چند مستند با موضوع نگاهی به زندگی عاشیق فطری و عاشیق رسام در دست ساخت داریم. امیدواریم مسئولان به این برنامه نگاهی ویژه داشته باشند و حداقل بتوانیم از منابع اقتصادی اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی برای ثبت و ضبط این هنر تکرارناشدنی استفاده کنیم.
- آوازه جهانی موسیقی عاشیقی همدان
بهرنگ مجیدی، عضو و بازرس کانون پژوهشگران خانه موسیقی ایران، در این برنامه گفت: قصه هایی که عاشیق ها روایت می نمایند از میان قصه های عامیانه ای است که از بطن جامعه گرفته شده است. در فیلم عاشق غریب ساخته سرگئی پاراجانف، کارگردان ارمنی اهل شوروی، صحنه ای وجود دارد که در آن می گوید: تو همه راه های عاشقی را رفتی اما یک راه را نرفته ای. به همدان برو و این آخرین راه را از عاشیق های همدان یاد بگیر. پس همدان موسیقی غنی دارد اما چقدر مردم این موسیقی و هنرمندانش را می شناسند و با آنها حشر و نشر داشته اند؟
وی ادامه داد: همدان در چهارراه تمدن قرار گرفته است. یادمان باشد این هنرمندان 80 سال سرمایه جمع می نمایند و وقتی نفسشان بالا نمی آید، همه چیز تمام می گردد. ما به عنوان علاقه مندان به موسیقی باید این نغمه ها را ضبط و از آنها نگهداری کنیم. جواد حسینقلی پور، پژوهشگر عرصه موسیقی، اظهار داشت: عاشیق ها فقط نوازنده نبودند بلکه نقال، راوی و بازیگر نیز بودند و در نقش های مختلف ظاهر می شدند و حال و هوای داستان های حماسی مانند کوراوغلو را به مخاطب منتقل می کردند. مستمعین می گویند وقتی عاشیق حیدر کوراوغلو را روایت می کرد انگار خودش آنجا بود. وی اضافه نمود:انتظار نداریم هنرمندانی مانند عاشیق حیدر تکرار شوند، اما امیدواریم هنوز هنرمندان پا در جای پای آنها بگذارند و اجازه ندهند این هنر کمرنگ تر از این گردد.
منبع: همشهری آنلاینپریها: مجله گردشگری، خبری، موفقیت، آشپزی و سرگرمی میباشد.