نویسنده ای که برای یافتن شمس و مولانا از تبریز تا قونیه رکاب زد - مجله سلو بلاگ

کتاب رکاب زنان در پی شمس سبک متفاوتی از سفرنامه بوده که ضمن حضور خود نویسنده در متن کتاب، رویدادهای تاریخی و زندگی شمس و مولانا هم در آن روایت شده است.

در پشت جلد کتاب آمده است:

دوست عزیز این کتاب را که باز کنی، در سفری با دوچرخه به دوردست های آشنا، همسفر من خواهی بود. ای همسفر جای هیچ بهانه ای همچون آماده نبودن تن، نداشتن دوچرخه و... نیست! فقط دستم را بگیر و بر تَرک دوچرخه ام بنشین تا باهم از تبریز (دیار شمس) رکاب زنان در پی شمس به سوی قونیه (دیار مولانا) روان شویم. سفر ما سیر آفاق خواهد بود و سیر در خویشتن و سیر در تاریخ. ما در کوچه های خستۀ تاریخ در محدودۀ هشت صدساله ای سیال خواهیم بود و از فضای این کوچه ها رایحۀ عشق آسمانی شمس و مولانا را خواهیم گرفت. در قونیه نیز به کاروان مولانا که راهی دمشق است، خواهیم پیوست و غرق در اشتیاق یافتن شمس، به دمشق، شهر ابن عربی و محل حشرونشر مولانا و شمس خواهیم رفت. سفر ما پراست از پنجره هایی که از آن ها به تاریخچۀ اماکنی که در آن حضور داریم، نگاهی خواهیم انداخت. بیشتر این پنجره ها رو به روزگار شمس و مولانا باز می شود. دوست من لازم نیست دست پر باشی، فقط کافی است دل خود را صاف کنی. همه چیز در خورجین من وجود دارد. خورجین من پر است از اطعمه و غذاهای روح افزا و فرح بخش. کوله بار من لبریز از کتاب هایی همچون مثنوی معنوی، دیوان شمس، فیه مافیه، مقالات شمس و ... است. نترس باوجود این گنجینه ها جای هیچ کسالت و بیهودگی نیست. پس ای همسفر بقول معروف پروا مکن بشتاب، جاده ها با جیرجیرک های عاشق و گل های آفتابگردانش ما را می خواند.

علاقه او به سفرنامه ریشه در کودکی داشته و سفرنامه های ناصرخسرو و مارکوپولو توجهش را جلب می نموده اند، اما اینکه چرا سفر با دوچرخه را انتخاب نموده است، ماجرای جالب تری دارد و رد پایی از دوچرخه آقای همسایه در این ماجرا به چشم می خورد.

حسن کرمی قراملکی در این خصوص می گوید: از کودکی به دوچرخه علاقه داشتم و اولین دوچرخه را وقتی سال چهارم دبستان بودم، برایم خریدند. آقایی به نام آقای صانعی در محله مان بود که با دوچرخه به مسافرت می رفت و نحوه مسافرت او برایم بسیار جالب بود؛ همواره مسافرت های او را تعقیب می کردم، او در سال 1998 مقارن با بازی های جام جهانی با دوچرخه به فرانسه سفر کرد.

او که همواره دوست داشته است روزی با دوچرخه سفر کند، علاقه به مولانا و شمس را بهانه ای برای شروع سفر با دوچرخه به قونیه و دمشق قرار می دهد، علاقه ای که با مطالعه، شرکت در کلاس های مثنوی و گوش دادن به سخنرانی های حسین الهی قمشه ای، پر و بال گرفته است. نامگذاری سال 2007 به نام مولانا باعث شده است تا این نویسنده جوان سفرش را برای رسیدن به قونیه و دمشق، با دوچرخه شروع کند.

پنج سال پس از سفرش، توضیح آنچه دیده و شنیده را بر روی کاغذ نوشته و از منابع متعدد و معتبر برای نوشتن سفر نامه اش یاری گرفته و ماحصل آن در کتاب رکاب زنان در پی شمس جمع شده است که به گفته اساتید ادبیات، عنوان کتاب مانند حق پدر به فرزند بوده و نویسنده، عنوان خوب و خیال انگیزی برای اثر خویش انتخاب نموده است.

او می گوید: یادداشت های پراکنده ای بعد از سفر در این خصوص نوشته بودم که به موقع نوشتن کتاب، تجمیعشان کردم.

کرمی قراملکی از سختی های سفر یک ماهه اش به مقصد قونیه و دمشق از تبریز، می گوید: آماده کردن مایحتاج سفر و هزینه های آن سختی های خودش را داشت و روزهای اول کمی با ترس و تردید همراه بود، اما راه پر از تجربه بود و هر چه پیش می رفتم، اشتیاقم برای ادامه راه بیشتر می شد.

او معتقد است، سختی های راه به همان یک ماه محدود بود، اما نوشتن کتاب به مراتب سخت تر است و می افزاید: با ناشران زیادی هم در تبریز و هم در تهران صحبت کردم، اما قبل از خواندن، کتاب را رد کردند. قبل از چاپ کتاب دو سوال از نویسنده می پرسند؛ اولی اینکه آیا اثر ترجمه است؟ و دومی اینکه کتاب اولت هست؟ اگر جواب اولی نه و جواب دومی بله باشد، کاری به تو ندارند و هیچ ناشری قبول نمی نماید که کتابت را با هزینه خودش چاپ کند.

بالاخره کتاب رکاب زنان در پی شمس با هزینه شخص نویسنده و مساعدت اقتصادی چند نفر در 600 صفحه به چاپ می رسد و این سفرنامه در دو دوره با تیراژ هزار جلدی هم چاپ می شود، اما چاپ سوم آن با موانعی مانند افزایش قیمت کاغذ و مسائل ناشی از شیوع کرونا روبرو است.

او در مورد نحوه استقبال از کتابش در تبریز، می گوید: کتاب برنده جایزه ادبی جلال آل احمد و برنده جایزه کتاب سال شد، اما فضای استقبال در تبریز با توجه به عناوین این جوایز تا حدی ناامیدنماینده بود که فکر می کنم شاید بخشی از آن به مطالعه کم مردم برمی شود.

در پیچ و خم مافیای پخش کتاب

او می افزاید: با وجود کسب جوایز ادبی و برگزاری جلسات نقد و آنالیز متعدد، در پیچ و خم مافیای پخش گیر افتاده است و ادامه می دهد: به هر جا که سر زدم، گفتند فقط با انتشاراتی های خاص خودشان همکاری می نمایند، پیروز به توزیع مناسب کتاب بویژه در استان ها و شهرهای دیگر نشدم و کتاب را به صورت اینترنتی و با شیوه های تبلیغاتی به فروش رساندم.

کرمی قراملکی، مافیای پخش را مسئله ای می داند که گریبانگیر بسیاری از نویسندگان شده و حل آن را به عنوان مانعی برای توزیع کتاب نویسندگان، ضروری می داند.

او در رابطه با انتقادهای وارده به کتاب رکاب زنان در پی شمس، می گوید: بعضی معتقد بودند که حجم کتاب زیاد است، در حالیکه عده ای دیگر همان بخش را بیشتر می پسندند، شاید در چاپ سوم حجم کتاب را کم تر کنم؛ در چاپ این کتاب از 200 منبع مختلف استفاده نموده و به تاریخچه مکان هایی که رفته ام و رویدادهایی که در آن مکان اتفاق افتاده است هم اشاره نموده ام.

او می فزاید: این کتاب، سفرنامه صرف نبوده و در آن به زندگی شمس و مولانا و حکایت های مثنوی معنوی و شمس هم پرداخته شده است، با توجه به نبود وقت کافی و بی رغبتی مردم به مطالعه به ویژه مطالعه کتاب های حجیم، شاید در ویراست سوم، حجم کتاب کم تر شود.

این نویسنده در مورد ترجمه کتاب به زبان ترکی استانبولی، می گوید: با چند ناشر صحبت کردم و چون آن ها فارسی نمی دانستند، مقرر شد کتاب را به ترکی استانبولی ترجمه کنم و به آن ها نشان دهم، ناشران معتقد بودند ترجمه این کتاب، پروژه خوبی است.

او، در قبال درخواست هزینه 40 میلیونی بعضی مترجمان و نبود مترجم متخصص در حوزه ادبیات، تصمیم گرفته است که خودش ترجمه کتاب را انجام دهد، کار ترجمه، دو سال طول کشیده و اکنون به پایان رسیده است.

کرمی قراملکی با گلایه از اینکه نویسندگان را پس از چاپ کتاب به حال خودشان رها می نمایند، می گوید: شاید تعداد ناشرانی که با استانداردهای جهانی کتاب چاپ می نمایند، خیلی کم باشد، اما وقتی کتابی را چاپ می نمایند، دیگر کاری به نحوه فروش آن و یا مشارکت نویسنده در نمایشگاه های کتاب ندارند، کتاب من که برنده جایزه ادبی جلال آل احمد شد، در نمایشگاه کتاب تهران حضور نداشت.

او در ادامه گلایه ای هم از متولیان فرهنگ استان نموده و بیان می نماید: برای رونمایی از کتابم به اداره ارشاد، کتابخانه مرکزی و شهرداری سر زدم، اما هیچ کدام حاضر به همکاری نشدند و در نهایت کتابم در یک مرکز متعلق به رایزنی فرهنگی ترکیه و با حضور خانم اسین چلبی نواده مولانا و نائب رئیس بنیاد بین المللی مولانا در تهران رونمایی شد.

او در پایان بیان می نماید: انجام کار فرهنگی در تبریز بسیار سخت است و تبریز نسبت به کسانی که کار فرهنگی می نمایند، نامهربان است.

بر اساس این گزارش، هفتم مهر ماه روز بزرگداشت شمس تبریزی و هشتم مهر ماه روز بزرگداشت مولوی است، در حالیکه بسیاری از کشورها برای ثبت کردن آثار این دو شاعر به نام کشور خودشان کوشش نموده و آثار فرهنگی مربوط در این زمینه را با جان و دل خریدار هستند، باید دید مسئولان و متولیان فرهنگی چه برنامه ای برای گرامیداشت این دو شخصیت فرهنگی و عرفانی دارند.

bestcanadatours.com: مجری سفرهای کانادا و آمریکا | مجری مستقیم کانادا و آمریکا، کارگزار سفر به کانادا و آمریکا