ماجراهای آقای اروین: افسردگی، اضافه وزن و قرارداد چهارساله

به گزارش مجله سلو بلاگ، اکبر منتشلو ، تراکتورسازی تبریز به رغم همه حمایت هایی که در طول سالهای گذشته از این تیم شده، با محرومیت های زیادی به خاطر شکایت های بازیکنان به کنفدراسیون فوتبال آسیا و فیفا روبرو شده است. همین محرومیت ها باعث شده تا حتی مربیانی مثل امیر قلعه نویی، یحیی گل محمدی و ... با ناکامی این تیم را ترک نموده اند. محرومیت ها و در نهایت جریمه های سنگین باعث شد تا تراکتورسازی توان اداره امور را از دست بدهد و به ناچار به بخش خصوصی واگذار گردد. چیزی که تا به امروز حداقل برای تراکتورسازی بد نبوده و این تیم توانسته با جذب مربیان، بازیکنان و مدیران با قیمت های گزاف، تیم متمولی در لیگ برتر باشد و در سرانجام هفته بیست و سوم در رده دوم جدول قرار گیرد.

به رغم خصوصی سازی این باشگاه باید اقرار کرد که این تیم همچنان درگیر بعضی مسائل مدیریتی است. اگرچه از مسائل اقتصادی خبری نیست، اما این تیم هنوز نتوانسته انتظارات هوادارانش را برآورده کند. انتظاراتی که همواره از تراکتورسازی وجود داشته و با خصوصی شدن این تیم و وعده های مالک جدید، این انتظارات دوچندان نیز شده است. اما متاسفانه باید گفت در روزهایی که تراکتورسازی با جذب بازیکنان مطرح و مورد احتیاجش به فکر صدرنشینی در لیگ برتر و نهایتاً قهرمانی در این رقابت ها بود، هیچ کس به اتفاقات گذشته توجهی نکرد و باز هم قراردادهایی در این تیم به ثبت رسید که واقعاً منافع تیم را تامین نمی کرد. انتظار از تراکتورسازی با هزینه هایی که شده بود، تکیه زدن بر صدر جدول بود و اتفاقاً این تیم به همین دلیل هم حرکت می کرد، اما بداخلاقی دو بازیکن مطرح و موثر این تیم یعنی لی اروین و استوکس باعث شد تراکتورسازی از ریل موفقیت خارج و گرفتار حواشی گردد و در نهایت امتیاز خیلی از بازیها را از دست بدهد. در روزهایی که تراکتورسازی با مهاجمان خوب خارجی اش به راحتی حریفان را از پیش رو برمی داشت اما یکباره این دو بازیکن رفتند و تا مدتها برنگشتند.

با یک حساب سرانگشتی همانطور که پیش از این تراکتورسازی تاوان زیادی به خاطر پرداخت نکردن مطالبات بازیکنان خارجی داده است، این بازیکنان هم باید تاوان خسارات وارد به این تیم را بپردازند، اما آیا قرارداد این بازیکنان طوری است که این اتفاق رخ دهد و اصلاً اراده ای برای پیگیری این موضوع وجود دارد؟

لی اروین یکی از بی انضباط ترین بازیکنان این فصل تراکتورسازی بوده؛ او 3 هفته مانده به انتها نیم فصل اول لیگ هجدهم به کشورش رفت و سر موعد به ایران برنگشت. این مهاجم اسکاتلندی چند روز بعد یک گواهی پزشک برای مسئولان تراکتورسازی فرستاد که در آن نوشته شده بود به دلیل افسردگی احتیاج به یکماه استراحت مطلق دارد. اروین بعد از انتها آن تاریخ بازهم حدود دو ماه در تمرینات غیبت داشت تا اینکه با آغاز نیم فصل دوم با مسئولان باشگاه برای بازگشت به توافق رسید و در تمرینات شرکت کرد. او با این حال هیچ گاه از سوی جورج لیکنز به بازی گرفته نشد و حالا گفته می گردد این بازیکن حدود 10 کیلوگرم اضافه وزن داشته است. قبل از انتها سال 97، اروین در غفلت دوباره مسئولات تراکتورسازی به کشورش رفت و تا الان هم به ایران برنگشته، مسئولان تراکتورسازی به نظر می رسد قید او را زده اند و با توجه به اضافه وزنی که این بازیکن دارد و نمی تواند فعلا برای این تیم(حداقل در فصل جاری) به میدان برود، احتمالا در انتها فصل درباره او تصمیم گیری نمایند.

اما مسئله مهم در خصوص اروین این است که او قراردادی چهارساله با باشگاه تراکتورسازی دارد و مسئولان تراکتورسازی به این راحتی از دست او خلاص نخواهند شد. غیبت طولانی این بازیکن می توانست فرصت و بهانه خوبی برای مسئولان این تیم باشد که به راحتی از دست رفت و حالا تراکتورسازی مانده و یک بازیکن که هیچ میلی به بازی در این تیم ندارد و البته قرارداد چهارساله و سنگینی در دست او است. شاید این بار غیبت اروین به نفع تراکتورسازی باشد به شرط اینکه این بار مسئولان تراکتورسازی بتوانند از این فرصت استفاده نمایند تا تراکتورسازی باز هم تاوان سنگینی پرداخت نکند.