هوش مصنوعی یا انسان؛ کدام یک قاضی بهتری هستند؟ - مجله سلو بلاگ

به گزارش گروه رسانه های خبرنگاران، در این گزارش به آنالیز این می پردازیم که تا به امروز در کجا از هوش مصنوعی در سیستم های قضایی استفاده شده است و در خصوص این بحث می کنیم که آیا این نقش باید اضافه گردد؟ آیا ممکن است، یا آیا باید یک هوش مصنوعی ساخته گردد که بتواند در خصوص یک انسان زنده قضاوت کند؟ در حال حاضر چگونه از هوش مصنوعی در سیستم های قضایی استفاده می گردد؟

باور کنید یا نه، هوش مصنوعی و بعضی الگوریتم های پیشرفته در حال حاضر در بسیاری از سیستم های قضایی در سراسر دنیا به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرند. به عنوان مثال در ایالات مختلف آمریکا، الگوریتم های پیش بینی در حال حاضر برای یاری به کاهش بار سیستم قضایی استفاده می شوند.

دادگاه های سراسر ایالات متحده برای کاهش تعداد زندانی ها بدون خطر افزایش جرم در سطح جامعه به ابزارهای اتوماتیکسازی آنالیز کارآمد و ایمن پفراینده ها متوسل شده اند.

ادارات پلیس آمریکا برای دستیابی به این هدف از الگوریتم های پیش بینی نماینده برای مستقر کردن و به کارگیری نیروهای خود به طور مؤثر استفاده می نمایند. با تغذیه این سیستم ها توسط آمار جرم و جنایت های گذشته و فناوری های دیگری مانند فناوری تشخیص چهره، امید می رود این سطح از اتوماتیک سازی به بهبود اثربخش منابع انسانی یاری کند.

خدمات قضایی ایالات متحده همچنین برای یاری به رسیدگی به پفراینده های پس از دستگیری از اشکال دیگری از الگوریتم ها به نام الگوریتم های ارزیابی خطر استفاده می نماید.

ابزارهای ارزیابی خطر یا ریسک برای انجام یک کار طراحی شده اند: جزئیات مشخصات متهم را در نظر می گیرند و میزان احتمال تکرار جرم را ارزیابی می نمایند و با اعلام یک عدد، احتمال تکرار جرم را تخمین می زنند.

سپس یک قاضی این امتیاز و عوامل آن را در نظر می گیرد و در خصوص اینکه چه نوع خدمات روانشناسی برای متهم مناسب است یا اینکه متهم باید در زندان نگه داشته گردد و احکام صادره تا چه حد شدید باشد، تصمیم گیری می نماید. هرچه این نمره کمتر باشد با متهم مهربان تر رفتار خواهد شد و هرچه بالاتر باشد، برعکس است.

در چین نیز قاضیان مبتنی بر هوش مصنوعی در حال تبدیل به واقعیت هستند. شهر پکن به عنوان اولین شهر در دنیا، یک مرکز خدمات دادرسی مبتنی بر اینترنت را معرفی نموده است که دارای یک قاضی هوش مصنوعی برای بعضی از خدمات است.

این قاضی موسوم به شین هوا(Xinhua) یک قاضی زن رباتیک دارای بدن، چهره، صدا و رفتارهایی است که از روی یکی از قضات زن در دادگستری پکن الگو گرفته شده است.

دادگاه اینترنتی پکن در بیانیه ای گفت: این قاضی مجازی در درجه اول برای پفراینده های مشابه و تکراری مورد استفاده قرار می گیرد. بنابراین به جای صدور رای نهایی با رسیدگی به دادخواست ها و هدایت های آنلاین سر و کار دارد.

هدف این است که این دادگاه آنلاین فرایند رسیدگی به پفراینده ها را برای شهفرایندان پکنی مؤثرتر کند.

به گفته ژانگ ون رئیس دادگاه پکن، ادغام هوش مصنوعی و رایانش ابری با سیستم خدمات دادرسی به مردم این امکان را می دهد تا از مزایای نوآوری های فناورانه در چین بهتر استفاده نمایند.

همچنین از هوش مصنوعی در چین برای جستجو میان پیغام ها، نظرات و سایر فعالیت های آنلاین متهم استفاده می گردد تا به جمع آوری مدارک علیه وی یاری کند.

پلیس هدایت و رانندگی نیز در چین در حال استفاده از فناوری تشخیص چهره برای شناسایی و جریمه و محکوم کردن رانندگان متخلف است.

سایر نیروهای پلیس در بسیاری از نقاط دنیا نیز از فناوری مشابه استفاده می نمایند.

اما آیا هوش مصنوعی همواره تصمیمات خوبی اتخاذ می نماید؟ جواب این سؤال ساده نیست. در حالی که هوش مصنوعی می تواند تصمیم گیری کند، این بدان معنی نیست که لزوماً تصمیم جامع و درستی می گیرد.

بسیاری از سیستم های هوش مصنوعی و الگوریتم های پیش بینی نماینده که از فناوری یادگیری ماشین استفاده می نمایند، با استفاده از مجموعه داده های موجود یا سایر اطلاعات تاریخی موجود، آموزش می بینند.

اگرچه این فرایند به نظر یک رویکرد منطقی می رسد، اما به داده های عرضه شده و به خصوص به کیفیت آنها وابسته است.

یکی از کاربردهای اصلی فناوری یادگیری ماشینی و داده های بزرگ مانند این مورد، این است که برای شناسایی ارتباطات یا روابط و شباهت های ظاهری در مجموعه داده ها استفاده می گردد. این می تواند منجر به برداشت مثبت نادرست در خصوص داده های جرم گردد و در واقع برای شناسایی دلایل اساسی جرم مفید نباشد. همانطور که یک قول معروف می گوید: ارتباط، علیت نیست.

اگر این خطای احتمالی به درستی تصحیح و اصلاح نگردد، صدور رای یا حکم با الزام اجرای قانونی توسط هوش مصنوعی می تواند به سرعت به ایجاد چرخه ای مریض از شناسایی های کاذب یا مجازات های نامتناسب با جرم منجر گردد. اما نباید از این نکته غافل شد که انسان ها نیز تصمیم گیرهای کاملی نیستند.

اگر مطالعات اجرا شده در سال 2018 درست باشند، به نظر می رسد هوش مصنوعی می تواند در تشخیص مسائل حقوقی نسبت به انسان سریع تر و دقیق تر باشد. این بدان معنی است که می توان ادعا کرد که قطعاً باید از هوش مصنوعی در نقش های پشتیبانی حقوقی یا حداقل در آنالیز سابقه قانونی افراد و پفراینده ها استفاده گردد.

همانطور که قبلاً دیده ایم، الگوریتم های پیشرفته هوش مصنوعی در حال حاضر برای کارهای خاص و جمع آوری داده ها در سراسر دنیا استفاده می شوند. در واقع آنها در صورت استفاده در قوه قضائیه کارهای قانونی را برای قضات و وکلا انجام می دهند. اما آیا می توان از آنها برای جایگزینی کامل با انسان در سیستم قضایی استفاده کرد؟ دقیقا مزایا و مضرات انجام این کار چیست؟

بسیاری ادعا می نمایند که یک هوش مصنوعی باید بتواند هرگونه تعصب را در فرآیند تصمیم گیری نهایی کنار بگذارد و تصمیمات نهایی آن باید صرفاً براساس حقایق موجود و سابقه قانونی موجود باشد.

مطمئناً این موضوع در خصوص قضات انسانی نیز صدق می نماید، چرا که هر انسانی مستعد داشتن تعصب ناخودآگاه است.

قاضیان همچنین باید درباره مجازات متخلف تصمیم بگیرند. این تصمیمات می تواند از جریمه های جزئی یا اعطای وثیقه تا حبس طولانی مدت یا حتی مجازات اعدام در اقصی نقاط دنیا متغیر باشد.

چنین تصمیماتی حداقل در تئوری مبتنی بر شدت جرم متهم و پیش بینی احتمال تکرار آن است. همانطور که اشاره شد در ایالات متحده اینجا جایی است که هوش مصنوعی و الگوریتم های پیش بینی نماینده در حال حاضر برای یاری به فرایند تصمیم گیری قضایی مورد استفاده قرار می گیرند.

آیا هوش مصنوعی در کسوت قاضی، بی طرف خواهد بود؟

یکی از مزایای شاخص استفاده از هوش مصنوعی یا الگوریتم های هوشمند برای تصمیم گیری این است که آنها احتمالا نمی توانند تعصب داشته باشند یا از یک طرف دعوا جانبداری نمایند. این امر باید آنها را برای تصمیمات قانونی تقریباً کامل جلوه دهد، زیرا این فرایند باید مبتنی بر شواهد باشد نه ذهنی، همانطور که برای قضات انسان هم وجود دارد.

در حال حاضر الگوریتم های هوش مصنوعی در این زمینه هنوز مناسب نیستند، چرا که هر الگوریتم یا هوش مصنوعی احتیاج به یک انسان برای توسعه دارد و ممکن است تعصبات را از همتایان انسانی خود و از داده هایی که با آنها آموزش دیده یاد بگیرد و از آنها تقلید کند.

مسئله دیگر این است که چه کسی بر داوران و قضات هوش مصنوعی نظارت خواهد نمود؟ آیا می توان تصمیمات آنها را مورد اعتراض قرار داد؟ آیا قضات انسانی در تصمیم گیری ارجحیت دارند یا برعکس؟

اجلاس دولت های دنیا که در سال 2018 برگزار گردید، نتیجه گیری خنثی و جالبی در خصوص این موضوع داشت مبنی بر اینکه: هنوز مشخص نیست که کدام یک از این فناوری ها ممکن است توسعه یابد و دولت ها و سیستم های قضایی مختلف چگونه بر کاربرد آنها نظارت می نمایند.

در هر حال تا روزی که این فناوری به قاضیِ رفتارهای خوب و بد انسان تبدیل گردد و مجازات های مناسبی مشخص کند، هنوز راه زیادی باقی مانده است.

سیستم های حقوقی در حال حاضر خدماتی را ارائه می دهند که می توانند توسط هوش مصنوعی بهبود یابند و در محاکمه ها از تجزیه و تحلیل داده های بهتری بهره مند شوند.

بنابراین در نهایت آیا هوش مصنوعی می تواند جایگزین متخصصان حقوقی یا در تصمیم گیری قانونی کارآمدتر باشد؟ به نظر می رسد پاسخ هم بله و هم خیر است. بله به این خاطر که می تواند نقش های حمایتی یا مشورتی مانند جمع آوری مدارک یا برآورد احتمال وقوع مجدد جرم داشته باشد. نه به این دلیل که فعلا نمی توان از آن در تصمیم گیری نهایی و مشخص مجازات استفاده کرد.

منبع:ایسنا