چرا باشگاه های ورزشی دنیا از کرونا آسیب دیدند اما ایرانی ها نه! - مجله سلو بلاگ

از پروفایل اینستاگرام behrouz azand دیدن نمایید.

منصور قنبرزاده در گفت وگو با خبرنگاران، در مورد تفاوت شرایط مالی باشگاه های ورزشی در ایران نسبت به سایر کشورهای توسعه یافته در برهه زمانی بحران شیوع ویروس کرونا، اظهار کرد: ورزش ایران را نمی توان با هیچ یک از کشورهای توسعه یافته در ورزش و حتی با کشورهای آسیایی و همسایگان نزدیک خود از نظر مالی مقایسه کرد و باید اذعان کنیم که زیرساخت های لازم در ورزش ایران وجود ندارد و به هیچ وجه با ساختار درآمدزایی روبرو نیستیم و مبالغ کسب در حوزه ورزش بسیار اندک هستند.

وی ادامه داد: کشورهای توسعه یافته در ورزش دنیا از منابع درآمدی مختلفی از جمله حق پخش تلویزیونی، فعالیت شبکه های خصوصی، فروش پیراهن و نمادهای باشگاه، بلیت فروشی و مواردی از این دست برخوردار هستند، اما آیا در ورزش ایران حق پخش تلویزیونی به باشگاه های ورزشی تعلق می گیرد؟ آیا با مقوله بلیت فروشی واقعی روبرو هستیم؟ آیا باشگاه ها از فروش پیراهن و نمادهای خود درآمدزایی دارند؟

این مدیر ورزشی با تاکید بر این که درآمدهای باشگاه های ایرانی از محل حق پخش تلویزیونی صفر است و در سایر زمینه ها نظیر بلیت فروشی و یا فروش پیراهن نیز با مبالغ اندکی روبرو هستند، اظهار کرد: بنابراین وقتی چنین مسائلی را کنار یکدیگر قرار داده و ارزیابی می کنیم به این نتیجه دست می یابیم ورزش در ایران برخلاف کشورهای دنیا پولساز نیست و در برهه زمانی کنونی که به دلیل شیوع ویروس کرونا اقتصاد باشگاه های ورزشی در دنیا با چالش جدی روبرو و منابع درآمدی آنها متوقف شده است، تیمهای باشگاهی در ورزش ایران بدون تغییر چندان در شرایط مالی پیش آمده کار خود را دنبال می کند.

علت عدم تاثیر جدی شیوع ویروس کرونا بر اقتصاد باشگاه های ورزش ایران؛ نبود زیرساخت های لازم درآمدی

قنبرزاده با اشاره به این که علت عدم تاثیر جدی شیوع ویروس کرونا بر اقتصاد باشگاه های ورزشی ایران ناشی از نبود زیرساخت های لازم درآمدی و نیز درآمدزا نبودن ورزش در کشور است، شرح داد: در کشور ما صرفا منبع درآمدی به تبلیغات محیطی دور زمین و یا بلیت فروشی محدود می شود که در برهه زمانی کنونی درآمدهای حاصله از این طریق نیز متوقف شده است و باید بدانیم که اعداد و ارقام در این رابطه چندان نیست و ورزش ایران در مجموع درآمد خاصی ندارد.

وی با اشاره به این که شرایط اقتصاد در ورزش ایران همانند شرایط فروش نفت کشور در دوران تحریم است، اظهار کرد: کشورهای تولید کننده نفت در دنیا به دلیل شیوع ویروس کرونا با مسائل جدی روبرو شدند اما در این برهه زمانی شرایط برای کشور ما در این حوزه تغییر چندانی نکرد، چرا که از قبل با پدیده تحریم ها روبرو شده بودیم، بنابراین شاهد اتفاقی مشابه در این حوزه هستیم به این دلیل که درآمدهای ما در حوزه نفت نیز محدود شده بود و در حوزه اقتصاد ورزش هم به دلیل این که از قبل درآمدزایی نداشتیم با شیوع ویروس کرونا تغییر چندانی ایجاد نشده است.

این مدیر ورزشی ادامه داد: به یک مثال جالب اشاره می کنم؛ باشگاه های بزرگ دنیا بلیت های فصل خود را تا هفته آخر پیش فروش کرده بودند، حال تصور کنید که قرار است رقابت ها بدون حضور تماشاگر به دلیل شیوع ویروس کرونا دنبال شود، خودتان بروید و محاسبه کنید که چه مبالغ هنگفتی از جیب باشگاه ها خواهد رفت و اقتصاد آن ها تا چه حد دستخوش چالش می شود اما آیا باشگاه های ایرانی آسیب کمرشکنی از لغو بلیت فروشی دیده اند؟

ورزش ایران از ابتدا سنگ بنای مناسب مالی نداشت

قنبرزاده با اشاره به این که در ورزش ایران نه درآمدی از محل حق پخش تلویزیونی وجود دارد، نه قانون حق نشر در راستای پیراهن فروشی رعایت می شود و نه قیمت بلیت ها واقعی است، عنوان کرد: شاید تنها چالش مالی در ورزش ایران مربوط به تبلیغات محیطی و اسپانسرهای باشگاه ها باشد که این ارقام نیز بالا نیست.

وی با تاکید بر این که ورزش ایران از ابتدا سنگ بنای مناسب مالی نداشت و بر مبنای سود و زیان نبوده است، اظهار کرد: هیچ فعالیت تجاری بدون لحاظ سود و زیان تشکیل نمی شود و این یک قانون است که متاسفانه در ورزش ایران لحاظ نشده و صنعت ورزش در کشور ما درآمدزا نیست و هیچ توجیه مالی نیز برای بخش خصوصی وجود ندارد.

رویه مالی در ورزش ایران مستهلک شده است

این مدیر ورزشی ادامه داد: رویه مالی در ورزش ایران مستهلک شده و دیگر نمی توان با این روش فعالیت ها را ادامه داد، دولت باید دستش را از سر ورزش بردارد و دست از تزریق های غیرمستقیم مالی بکشد چراکه با روش در پیش گرفته شده حتی اگر تعدادی باشگاه خصوصی نیز ریسک بالای مالی را بپذیرند و قصد فعالیت در ورزش ایران را داشته باشند پس از مدتی با چالش مالی روبرو شده و در ادامه حیات خود به مشکل بر می خورند.