کدام کشورها عاری از کرونا هستند؟

به گزارش مجله سلو بلاگ، تهران (پانا) - هرچند همه گیری کرونا تمام دنیا را غافلگیر کرد اما بعضی کشورها با میراث ماندگار از ابولا، سارس و مرس توانستند بهتر از دیگر کشورها با ویروس کووید-19 مقابله نمایند و یکی از علل موفقیت آنها سیستم های بهداشتی بود که در اختیار داشتند.

به گزارش ایسنا، برای درک بهتر این موضوع کشورهایی پیروز در مقابله با بیماری همه گیر شامل:

هنگ کنگ

به نظر می رسد، تا به امروز پاسخ آسیای شرقی به کووید-19 استثنایی بوده و این پیروزیت تاحدودی نتیجه بسیاری از آموخته ها و نوآوری های حاصل از تجربه چندین دهه مقابله با شیوع عوامل بیماری زای تنفسی تازه و قابل انتقال مستقیم است. این موارد شامل بیماری های آنفلوانزای آسیایی 1957 و آنفلوآنزای هنگ کنگ 1968، اولین مورد آنفلوانزای A (H5N1) از پرندگان به انسان در سال 1997 و آنفلوآنزای A (H7N9) در سال 2013 و همه گیری سارس 2002 تا 2003هستند که تاثیری ماندگار برجای گذاشتند.

تاثیرات جامعه شناختی به جای مانده از این شیوع ها به طور تجمعی موجب افزایش پایبندی و حتی تقاضای مردم برای اقدامات بهداشتی و اجتماعی شده که برای کنترل کووید-19بسیار حیاتی است. پس از سارس، دولت هنگ کنگ برای آماده سازی و پاسخگویی به شیوع های آینده، ساختار فرماندهی طبقه بندی شده کاملا معین را تصویب کرد و کلیه عملنمودهای حفاظت از سلامت را تحت یک آژانس متمرکز تازه تلفیق کرد. همزمان سرمایه گذاری گسترده برای آمادگی تحقیق و گفت وگو بین جوامع علمی و سیاست گذاری در زمان واقعی انجام شد. با محدودیت های شدیدتر مرزی، قرنطینه برای بیماران وارد شده به کشور و بیماران محلی تا حدی بهبود یافت و این عملکرد را نشریه وال استریت ژورنال، بهترین نوع مقابله با کرونا در دنیا معرفی نموده است.

لیبریا

در لیبریا (کشوری در افریقا) هنگام همه گیری، سیستم های بهداشتی مبتنی بر جامعه به سرعت و به طور موثر به اپیدمی ها پاسخ می دهند. در سال 2016 وزارت بهداشت لیبریا برنامه دستیار بهداشت جامعه ملی (NCHA) را طراحی و راه اندازی کرد که تا به امروز بیش از 3500 کارمند بهداشت جامعه را جذب، آموزش داده و مشغول به کار نموده است. این کارگران به 316 کلینیک مراقبت های اولیه مرتبط هستند و به بیش از 800هزار نفر در جوامع روستایی و دوردست خدمت می نمایند.

تا سال 2016، خدمات بهداشتی جامعه با برنامه های موازی و استانداردسازی اندک در سراسر کشور پراکنده بود. اپیدمی ابولا در سال 2014 شکاف های قابل توجهی را در سیستم مراقبت های بهداشتی اولیه برجسته و موجب تمرکز بر نابرابری ها شد. برنامه تازه، هماهنگ و NCHA به برطرف شکاف ها یاری کرد تا اطمینان حاصل گردد که همه افراد در پنج کیلومتری از یک مرکز بهداشتی نهاده شده اند و به خدمات ضروری دسترسی دارند و هیچ لیبریایی دور از دسترس نیست.

شایان ذکر است، کارکنان بهداشت لیبریا، پایه و اساس سیستم مراقبت های بهداشتی اولیه ای با انعطاف پذیری بیشتری ایجاد نموده اند که شامل نظارت، تشخیص و خدمات درمانی است. طی شیوع ابولا هم روابط کارمندان بهداشت با افراد به برطرف بی اعتمادی یاری کرد.

در حالی که لیبریا به دومین شیوع بیماری همه گیر عظیمی طی پنج سال واکنش نشان می دهد نقش کارکنان بهداشت جامعه برای جلوگیری، شناسایی و واکنش به کووید -19 بسیار حیاتی است. وقتی سارس-کوو-2 (SARS-CoV-2) شناسایی شد، کارکنان بهداشتی در حالی که از نزدیک با امکانات بهداشتی در ارتباط بودند خیلی سریع آموزش دیدند، مجهز و گسترده شدند تا در سطح جامعه به این ویروس پاسخ دهند. این آموزش شامل شناسایی موارد مشکوک، نظارت، ردیابی تماس، پروتکل های ارجاع و حمایت از بیماران قرنطینه در خانه بود. براساس آموزه های روش بدون تماس که به وسیله کارکنان بهداشت جامعه در هنگام شیوع ابولا استفاده شد، پروتکل ها برای ایمن نگه داشتن کارگران هماهنگ شدند. آنان از آموزه های غربالگری نجات و درمان مالاریا، اسهال، ذات الریه و سوءتغذیه و پشتیبانی از برنامه ریزی خانواده، واکسیناسیون مراقبت های قبل از تولد و زایمان استفاده کردند.

اولویت بندی و سرمایه گذاری در کارکنان بهداشت جامعه امکان پاسخگویی سریع به حوادث همه گیر خصوصا در منطقه ها دورافتاده و روستایی را فراهم می نماید. برای پاسخ همه گیر در لیبریا، کارکنان بهداشت جامعه همچنان به وسیله آموزش و ایجاد روابط در جوامع خود عملکردی قدرتمند برای رسیدگی به اطلاعات غلط و تردید در تزریق واکسن خواهند بود. این کارکنان برای ارائه خدمات اضطراری و روزمره که خدمات بهداشتی با کیفیت و عادلانه را تضمین می نماید، بسیار حیاتی هستند.

عربستان سعودی

شیوع مرس در سال 2012 منجر به مرگ صدها نفر شد و همه گیری در 27 کشور باعث نگرانی دنیای از یک بیماری همه گیر شد. ظهور آن در عربستان سعودی باعث تغییرات تحول آفرین در سیستم مراقبت های بهداشتی این کشور شد و این امر در شروع پاسخ سریع به کووید-19بسیار مهم بود.

نتایج همه گیری قبلی نشان داد که تاخیر در شناسایی موارد و ارزیابی نامناسب سیستم های پزشکی و پرسنلی در بخش های اورژانس مهمترین خطرات شیوع بیمارستانی است به همین علت فرآیند نوآوری تریاژ در بخش اورژانس معرفی گردید. به موجب آن بیماران با توجه به وجود یا عدم وجود علائم تنفسی به دو جهت مستقل هدایت می شدند. این مورد با استفاده از یک سیستم غربالگری متشکل از بخش های هدایت بیماران بر اساس پرسشنامه 60 ثانیه معین می شد. نتایج حاکی از این بود که این سیستم 100درصد حساسیت در تشخیص بیماران مبتلا به مرس که بعدا با آزمایش واکنش زنجیره ای پلیمراز تایید شدند را نشان داد و به کاهش انتقال مرس در بیمارستان یاری کرد.

وزارت بهداشت یک برنامه تحقیقاتی چند بعدی را برای مرس راه اندازی کرد که منجر به آزمایش های مهم بالینی در زمینه درمان و فراوری واکسن شد. با همکاری دانشگاه آکسفورد، واکسن مرس مبتنی بر ناقل آدنو ویروس شامپانزه (ChAdOx1) برای انسان های سالم در آزمایش های فاز اول در عربستان سعودی و انگلیس فراوری و مورد آزمایش نهاده شد و معین شد که بدون عوارض جانبی جدی کارایی دارد. آزمایش فاز دوم با همکاری دانشگاه آکسفورد و با حمایت اقتصادی ائتلاف نوآوری های آمادگی همه گیر برنامه ریزی شد. این آزمایش ها از توسعه سریع واکسن مبتنی بر ChAdOx1 برای کووید-19 هم پشتیبانی می نماید در حالی که شباهت های ژنتیکی بین MERS-CoV و SARS-CoV-2 را مهار می نماید.

سنگاپور

در واکنش به شیوع سارس در سال 2003، دولت سنگاپور یک گروه ویژه از چند وزارتخانه برای هماهنگی اقدامات، متمرکز کردن کوشش ها و انتشار اطلاعات در خصوص همه گیری ایجاد کرد. این گروه ها وظیفه مشابهی برای همه گیری H1N1 2009، شیوع زیکا در سال 2016 بعلاوه برای کووید-19 داشتند.

پس از همه گیری 2003، چارچوبی برای شرایط سیستم واکنش به شیوع بیماری تهیه شد. سیستم هشدار پنج رنگ، شرایط شیوع فعلی را نشان می دهد و در خصوص اقدامات پیشگیری و کاهش تاثیر عفونت ها مردم را هدایت می نماید و با یک سیستم نظارت به موقع و دقیق جفت می گردد. طی همه گیری سارس وزارت بهداشت اقدامات نظارتی را برای ادغام داده های اپیدمیولوژیک و شناسایی سویه های ویروس در حال ظهور انجام داد. این طرح شامل نظارت بر جامعه، آزمایشگاه، دامپزشکی، بیمارستان و مراقبت خارجی بود. سیستم هشدار بیماری های عفونی و پایگاه داده های بالینی هم برای ایجاد اطلاعات بالینی، آزمایشگاهی و ردیابی تماس راه اندازی شد. در سال 2006 این مورد با یک پورتال آنلاین زنده مطابقت داشت که به پزشکان امکان می داد به موقع بیماری های عفونی را اطلاع رسانی نمایند و در اسرع وقت به اطلاعات دسترسی پیدا نمایند.

در مراقبت های اولیه، پزشکان برای شیوع بیماری های عفونی آموزش دیده و آماده شدند و این آمادگی امکان می دهد بیماران پر خطر را به سرعت شناسایی و تریاژ نمایند. برای بیمارانی که علائم تنفسی دارند، درمان ها ازجمله داروها و واکسن ها از طرف دولت یارانه دریافت می نمایند. طی همه گیری H1N1، بسیاری از کلینیک های مراقبت های اولیه خصوصی برای تسهیل این روش های درمانی تحت طرح کلینیک آمادگی همه گیر فعال شدند. در سال 2015 این طرح به روز شد و کلینیک ها به کلینیک های آمادگی بهداشت عمومی (PHCP) تبدیل شدند که سایر مسائل بهداشتی مانند مسائل تنفسی ناشی از آلودگی هوا را درمان می کردند. این PHPC ها طی بیماری همه گیر کووید-19 دوباره فعال شدند.

اقدامات پیشگیری از قبیل شناسایی و قرنطینه زودهنگام همه موارد و قرنطینه تماس های نزدیک در سال 2003 برای جلوگیری از انتقال سارس به وسیله جامعه اجرا شد و در بیماری های همه گیر H1N1 و کووید-19 هم اجرا می گردد.

با گذشت سال ها، پیشرفت فناوری مهار بیشتر را تقویت نموده است. ورودی ایمن (SafeEntry) یک سیستم ملی آنالیز موقعیت مکانی دیجیتال است و این اطمینان را می دهد، افرادی که از فضاهای عمومی از جمله محل کار و اماکن اجتماعی بازدید می نمایند، با استفاده از کد QR در محل برگزاری برنامه حضور پیدا نمایند. برنامه یا رمز مکمل TraceTogether از سیگنال های بلوتوث ردوبدل شده بین تلفن های همراه برای شناسایی تماس های نزدیک مثبت استفاده می نماید.

پیشرفت در معین توالی ژنوم هم به کنترل همه گیری یاری نموده است. در سال 2003 دو ماه طول کشید تا ژنوم شاخص سارس در پایگاه های داده عمومی منتشر گردد، اما کمتر از دو هفته طول کشید تا اولین ژنوم محلی سارس-کوو-2 در سال 2020 در دسترس قرار گیرد. در همه گیری کووید-19، اطلاعات ژنوم ها اغلب کمتر از یک هفته پس از جمع آوری نمونه منتشر می شوند. آزمایشگاه ملی بهداشت عمومی توالی یابی ژنوم و تجزیه وتحلیل فیلوژنتیک (سامانه شناسی مولکولی) کل را در تمام موارد مطابق با معیارهای تعریف شده به اسم بخشی از نظارت آزمایشگاهی معمول انجام می دهد و برای اطمینان از ظرفیت افزایش سیستم به وسیله سایر نهادهای محلی تکمیل می گردد.

امکانات قرنطینه طی همه گیری سارس شامل استراحتگاه های مربوط به تعطیلات بود و این مورد در طول کووید-19 هم توسعه یافته است و شامل اردوگاه های نیروهای مسلح سنگاپور، نمایشگاه بین المللی سنگاپور، مراکز نمایشگاهی چانگی و هتل هاست. قانونی که در آوریل سال 2020 تصویب شد، به دولت اجازه می دهد هرگونه زمین و منبع دیگر را با هدف دستور کنترل برای برطرف احتیاج خود استفاده کند. بعلاوه این مورد یک مبنای قانونی برای اجرای اقدامات فاصله اجتماعی از جمله محدود کردن اجتماعات گسترده و پاسخگویی افراد و صاحبان مشاغل به علت تخلف با جریمه، زندان و مجازات های دیگر فراهم می نماید.

بعد از سارس، تمرینات شبیه سازی در بیمارستان های عمومی مختلف برای تکرار سناریوها و اطلاع رسانی برنامه های مدیریت شیوع سازماندهی شد. ذخیره ملی تجهیزات حفاظت شخصی و داروهای ضروری تا 6 ماه نگهداری می گردد و این رویکرد باعث ایجاد یک مرکز تخصصی بیماری های عفونی برای شیوع در آینده شد. مرکز ملی بیماری های عفونی که در سال 2019 افتتاح شد دارای 330 تخت با عملنمودهای بالینی، آزمایشگاهی و اپیدمیولوژیک یکپارچه است. این مرکز دارای یک بخش غربالگری، بخش های ایزولاسیون، واحدهای مراقبت ویژه، آزمایشگاه ها، تجهیزات تصویربرداری و سالن های عمل مخصوص بیماران عفونی است. بعلاوه دارای یک سیستم مکان یابی در زمان واقعی برای ردیابی شرایط تجهیزات، بیماران و یاری به ردیابی آنان در زمان شیوع بیماری است.

تایوان

پس از تجربه دردناک سارس در سال 2003، دولت تایوان فهمید که مراکز کنترل بیماری (CDC) و قانون کنترل بیماری های واگیر (CDCA) برای پاسخگویی موثر با روشی مناسب به بیماری های واگیر در مقیاس عظیم کافی نبوده اند. استراتژی های مهار دولت مرکزی و محلی ناهماهنگ بوده و آمادگی در بعضی بیمارستان ها ناکافی بوده است. در پاسخ به این کاستی ها دولت یک سازماندهی اساسی مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) را انجام داد و متخصصان کنترل عفونت و بهداشت عمومی را استخدام کرد بعلاوه واحد تازهی ایجاد کرد که مسئول جمع آوری و تجزیه وتحلیل اطلاعات مربوط به عفونت است و گروه ویژه ای متشکل از 30 پزشک برای آنالیز بیماری های در حال ظهور تشکیل شد.

دولت بعلاوه با اصلاح CDCA، مرکز فرماندهی اپیدمی مرکزی (CECC) ایجاد کرد که وزارتخانه ها، سازمان های دولتی و خصوصی و اطلاعات و تدارکات را در صورت بروز بیماری همه گیر هماهنگ می نماید. CECC به سرعت در 20 ژانویه 2020 فعال شد و در 27 فوریه بالاترین سطح هشدار را داشت. بلافاصله یک سری اقدامات پیشگیرانه ازجمله کنترل شدید مرز، محدودیت سفر، آزمایش دقیق (افراد دارای علائم، افراد با علائم عفونت، افرادی که به کشوری با خطر زیاد سفر کردند و یا سابقه تماس با یک مورد مشکوک داشتند) و قرنطینه سازمان یافته انجام شد و قرنطینه در هتل های طرف قرارداد به جای خانه برای کاهش عفونت گسترده صورت گرفت. CECC بعلاوه استفاده اجباری از ماسک و رعایت فاصله اجتماعی را صادر و صادرات تجهیزات محافظت شخصی را ممنوع نمود و فراوری انبوه مواد مورد احتیاج برای فراوری بیشتر را افزایش داد. CECC بعلاوه میزبان کنفرانس های مطبوعاتی روزانه بوده و ضمن محافظت از حریم خصوصی بیمار در خصوص ابتلا به هر مورد تازه و شرایط سلامتی فرد خلاصه ای ارائه می دهد. تایوان هرگز اقدام به اجرای انواع قرنطینه در سرتاسر کشور ننموده است.

نیوزیلند

در سال 2019، نیوزیلند به علت آمادگی همه گیر در رده سی و پنجم دنیا پس از اندونزی و آفریقای جنوبی نهاده شد. نیوزیلند با یک سیستم بهداشت عمومی بدهکار و غیرمتمرکز، تحت هدایت وزارت بهداشت درمانده با واکنش ناقص به شیوع سرخک در سال 2019 به نبرد با کووید-19 پرداخت اما به زبان ساده نیوزیلند برای همه گیری کووید-19آماده نبود.

دو هفته پس از تایید اولین مورد در اواخر فوریه و هنگامی که سازمان بهداشت دنیای، کووید-19 را به اسم یک بیماری همه گیر دنیای خاطرنشان کرد این کشور آماده مقابله با این ویروس شد. برخلاف تایوان، سنگاپور و کره جنوبی، نیوزیلند تحت تاثیر سارس و مرس قرار نگرفته بود، بنابراین دروس همسایگان آسیایی خود را نیاموخته بود. واحدهای بهداشت عمومی منطقه ای نمی توانستند تماس های نزدیک را با سرعت کافی ردیابی نمایند تا در برابر انتقال سریع مقابله نمایند به همین علت در تاریخ 26 مارس معین شد که این اپیدمی در حال غلبه بر سیستم بهداشت و ایجاد هزاران مرگ است. نیوزیلند چاره ای جز ورود به یک قرنطینه سختگیرانه در سراسر کشور نداشت.

این اولین گام اساسی برای پیروزیت نیوزیلند بود. رهبران پذیرفتند که کشور از آمادگی لازم برخوردار نیست و سیستم بهداشت نمی تواند در برابر هجوم بعدی مقاومت کند. سپس مرحله دوم کارزار تبلیغاتی واضح، مختصر و گسترده نه فقط برای اطلاع رسانی بلکه برای جذب هر نیوزیلندی در یک کوشش جمعی برای متحد شدن در برابر کووید-19 شروع شد. دیوار زرد بیلبوردها و اخبار رسانه های اجتماعی را در برگرفت و جزوه های مارک دار در هر شهر و صندوق پستی توزیع شد.

نخست وزیر و مدیر کل بهداشت هر بعدازظهر اطلاعات را بروزرسانی نموده و اطلاعات مهم را بارها و بارها تکرار می کردند. پیغام های اصلی در خانه بمان - زندگی را نجات بده به ده ها زبان ترجمه شد و به وسیله کلیساها، مساجد، رهبران جامعه و شبکه های اجتماعی تاثیرگذار به جامعه منتقل شد. یک سیستم سطح هشدار اطلاع رسانی می کرد و تهدید، قوانین و محدودیت های ساده منتشر می شد. رسانه های ملی موظف بودند به روزرسانی ها و اطلاعات کووید-19 را منتشر نموده و در یک وب سایت اختصاصی قوانین معینی را با شرحات آسان قابل فهم ارائه نمایند.

مقامات نیوزیلند به طور مداوم آنچه در پشت تصمیمات اتخاذشده وجود داشت را شرح می دادند. انتها قرنطینه موثر واقع شد. در این قرنطینه همه کارهای غیرضروری از جمله ساخت وساز و فراوری متوقف و مدارس تعطیل شد. مردم به مدت پنج هفته در خانه باقی ماندند و فقط پمپ بنزین ها، سوپرمارکت ها و مراکز درمانی باز بودند. برای نجات اقتصاد باید میلیاردها دلار هزینه می شد که یک طرح یارانه دستمزد برای نگه داشتن افراد در مشاغل طراحی شد. یک سیستم تکامل یافته مدیریت انزوا و قرنطینه در مرز مستقر شد تا از بازگشت مجدد ویروس به نیوزیلند جلوگیری کند. هفت هفته بعد قرنطینه انتها یافت و نیوزیلند در یک حالت طبیعی تازه نهاده شد. پس از 103 روز کووید-19 حذف شد و نیوزیلندی ها به رهبران سیاسی و کارشناسان علمی خود اعتماد نموده بودند و به اسم یک گروه 5 میلیون نفری کار را به اتمام رسانده بودند. نظرسنجی در انتها قرنطینه نشان داد که مقدار اعتماد مردم به دولت، انسجام اجتماعی و احساس غرور ملی در این پیروزیت بسیار قابل توجه بود.

کدام کشورها گزارشی از ابتلا به کووید-19 ندارند؟

در سراسر دنیا، کشورها شاهد موارد رکوردی از ویروس کرونا بوده اند؛ از ایتالیا گرفته تا ایالات متحده، جایی که امواج دوم یا سوم و... شرایط بدتری را نسبت به زمان ابتلا به بیماری همه گیر نشان می دهد. اما حتی در حالی که کوشش هایی برای واکسیناسیون در حال اجرا است و از محدودیت قرنطینه کاسته می گردد، همچنان کشورهایی که ایمن به نظر می رسند مورد توجه مردم هستند.

طبق گزارش سازمان بهداشت دنیای، بعضی از کشورها پیروز به جلوگیری از شیوع ویروس کرونا در اوایل سال 2020 شده اند و از 26 آوریل 2021 موارد صفر گزارش شده است. 12کشور از 14 کشور و منطقه ای که هیچ موردی را گزارش ننموده اند جزایری در اقیانوس آرام و اقیانوس اطلس هستند و احتمالا فقط از مرزهای دریایی برخوردار هستند. اما سیاست های دقیق سفر ممکن است عامل پیروزیت آنان باشد.

ساموآ آمریکا

ساموآ آمریکایی از پنج جزیره و دو جزیره مرجانی در اقیانوس آرام جنوبی تشکیل شده است. این جزیره حدود 55هزار نفر جمعیت دارد و با سفر هوایی می توان به آن دسترسی پیدا کرد.

جزایر کوک

جزایر کوک که از 15 جزیره کوچک تشکیل شده است در اقیانوس آرام جنوبی در مسافت بیش از 2000 مایلی شمال شرقی نیوزیلند قرار گرفته است. گزارش شده است که این کشور با ورود به قرنطینه اجباری و ممنوعیت موقت قایق ها و کشتی های تفریحی در بنادر خود ویروس را از زندگی ساکنین پاک نموده است.

ایالات فدرال میکرونزی

ایالات فدرال میکرونزی شامل بیش از 600 جزیره است. این کشور طبق گزارش سازمان بهداشت دنیای موارد صفر ابتلا به کووید-19 را گزارش نموده است و در زمان شیوع ویروس کرونا از ایالات متحده، چین و ژاپن پشتیبانی دریافت نموده است.

کیریباتی

32 جزیره مرجانی، صخره های مرجانی و یک جزیره سنگ آهک کیریباتی را تشکیل می دهند که در حدود 2000 مایلی جنوب غربی هاوایی واقع شده است. این کشور یکی از تنها کشورهایی است که در هر چهار نیمکره واقع شده و محدودیت های سفر برای مبارزه با کووید- 19 را وضع کرد.

نائورو

در همسایگی کیریباتی قرار گرفته است، نائورو از نظر میزان سومین کشور کوچک در دنیا است و با حدود 10 هزار نفر جمعیت دومین کشور کم جمعیت دنیا محسوب می گردد. گزارش شده است که این کشور ویروس کرونا را به وسیله محدودیت های مشابه سفر به کشورهای جزیره همسایه خود دور نگه داشته است.

نیوئه

جزیره نیوئه واقع در 1500 مایلی شمال شرقی نیوزیلند یکی از عظیمترین جزایر مرجانی دنیا و غربی ترین جزیره به جزایر کوک است. این کشور برای مبارزه با کووید-19 از نیوزیلند پشتیبانی دریافت نموده است.

کره شاقتصادی

کره شاقتصادی یکی از دو کشور غیر جزیره ای این لیست است و گزارش ابتلا صفر مورد ویروس کرونا مورد تردید است. کره شاقتصادی با چین و کره جنوبی مرز مشترکی دارد و به اعتقاد بعضی گزارش صفر غیر ممکن است. به گزارش آسوشیتدپرس، کره شاقتصادی، عظیمترین کشوری است که گزارش صفر مورد را اعلام نموده است و با 25 میلیون نفر جمعیت، قرنطینه شدید، محدودیت سفر و بستن مرزهای خود را اجرا نموده است.

پالائو

پالائو، مجمع الجزایری با بیش از 300 جزیره در 800 مایلی جنوب غربی گوآم و بیش از 500 مایلی شرق فیلیپین واقع شده است. این کشور جزیره ای، ابتدا کلیه سفرهای هوایی تجاری را به منظور جلوگیری از شیوع ویروس کرونا از مرزهای خود به حالت تعلیق درآورد و سپس قرنطینه اجباری را اجرا کرد.

جزایر پیتکرن

جزایرپیتکرن شامل چهار جزیره آتشفشانی است که تنها قلمرو برون مرزی بریتانیا در اقیانوس آرام را تشکیل می دهد. اعتقاد بر این است که این جزایر کمتر از 50 نفر ساکن تمام وقت دارند. باوجود عدم گزارش موارد کووید-19 دولت ایالات متحده نسبت به خطر بالای ابتلا به بیماری های عفونی در جزایر هشدار داده است.

سنت هلنا

سنت هلنا که یک قلمرو خارج از کشور انگلیس در اقیانوس اطلس جنوبی است یکی از دورافتاده ترین منطقه ها دنیا محسوب می گردد که بیش از 1200 مایل از ساحل غربی جنوب غربی آفریقا و 2500 مایل شرق ریو دو ژانیرو در خط ساحلی آمریکای جنوبی فاصله دارد. جمعیت این جزیره تقریبا 4500 نفر است.

توکلائو

توکلائو که از سه جزیره مرجانی گرجهتی در اقیانوس آرام جنوبی تشکیل شده است، قلمرو وابسته به نیوزیلند است، اگرچه هر دو دولت در نیوزیلند و توکلائو خود را یک ملت می نامند. مساحت این سه جزیره مرجانی 4 مایل مربع است و مرکز سالانه بین سه جزیره مرجانی می چرخد. بدون فرودگاه، توکلائو در درجه اول با کشتی قابل دسترسی است. توکلائو با جمعیتی در حدود 1500 نفر، خود را اولین کشوری می داند که احتیاج انرژی خود را به طور کامل از انرژی تتازهپذیر تامین می نماید.

تونگا

مجمع الجزایر تونگا حدود 170 جزیره دارد که 36 مورد از آنها دارای سکنه است، از شمال غربی با فیجی، از شمال با ساموآ و از شمال شرقی با نیوئه همسایه است. به نقل از آسوشیتدپرس، گزارش شده است که این کشور با محدود کردن کشتی های مسافرتی در مراحل ابتدایی همه گیری، بستن فرودگاه ها و حتی اجرای قرنطینه ملی، ویروس کرونا را از سواحل خود دور نموده است.

ترکمنستان

موقعیت ترکمنستان در آسیای میانه سوالاتی را در خصوص توانایی آن در دفع بیماری همه گیر کووید-19 ایجاد می نماید. آسوشیتدپرس گزارش کرد، این کشور به طور رسمی هیچ مورد ویروس کرونا را تصدیق ننموده است، اگرچه مقامات این کشور همه سفرهای تجاری، رویدادهای مذهبی گسترده را محدود نموده و فاصله اجتماعی و ماسک زدن را تشویق می نمایند.

تووالو

تووالو که تقریبا در نیمه راه بین هاوایی و استرالیا واقع شده از سه جزیره صخره ای و 6 جزیره مرجانی تشکیل شده است. مساحت تقریبی آن 10 مایل مربع است و بیش از 10 هزار نفر جمعیت دارد. یکی از کشورهای مشترک المنافع است که با بستن مرزهای خود و در بعضی موارد با قرنطینه اجباری در مقابله با کووید-19 پیروزیت کسب نموده است.

بر اساس رتبه بندی بلومبرگ که 26 آوریل منتشر شده است، تا به امروز منطقه آسیا-اقیانوسیه (APAC) بهترین منطقه ها در مقابله با بیماری همه گیر کووید- 19 بوده است. این آنالیز بر روی 53 اقتصاد عظیم صورت گرفته و در آن شاخص های کلیدی مانند پوشش واکسن، محدودیت، رشد ناخالص داخلی و شاخص توسعه انسانی مورد آنالیز نهاده شده است و بهترین کشورها در زمینه مقابله با بیماری همه گیر کووید، سنگاپور با رتبه 79.7، نیوزیلند با رتبه 79.6، استرالیا با رتبه 79.2، تایوان با رتبه 74.7، کره جنوبی با رتبه 72.7، ژاپن با رتبه 70.9، هنگ کنگ با رتبه 68.2، ویتنام با رتبه 67.2، چین با رتبه 67 و تایلند با رتبه 66.7 هستند.

منابع

bmj.com

blogs.lse.ac.uk

usnews.com

bloomberg.com