کشتی فراموش شده با قربانیانی بیشتر از تایتانیک، تصاویر - مجله سلو بلاگ

خبرنگاران: در 27 آوریل 1865، ایالات متحده آمریکا بدترین فاجعه دریایی را چند هفته پس از انتها جنگ داخلی، هنگامی که قایق بخاری به نام سلطانا پس از منفجر شدن در رودخانه می سی سی پی غرق شد در تاریخ خود تجربه کرد و حدود 1200 تا 1800 نفـر در آن کشته شدند.

کشته شدگان سربازانی بودند که تازه از زندان های ارتش کنفدراسیون آزاد شده بودند و در حال بازگشت به خانه ها و خانواده هایشان بودند. قربانیان حادثه غرق شدن سلطانا بیش از غرق شدن تایتانیک بود، اما این فاجعه انسانی تا حدودی در تاریخ آمریکا و دنیا فراموش شده است. اما آنچه بسیاری نمی دانند این است که در پشت این فاجعه شرایط مختلفی وجود دارد، از جمله همدستی و توطئه، فساد و سهل انگاری که به راحتی میشد از وقوع آن جلوگیری کرد.

غفلت و فساد در کشتی سلطانا

پس از انتها جنگ داخلی آمریکا در سال 1865، هم فدرالیست ها و هم جدایی طلبان به سرعت خود را در ویرانی پس از جنگ جمع و جور کردند. انتها جنگ شامل آزادی زندانیان هر دو طرف بود. هزاران سرباز اتحادیه که در اردوگاه های کنفدراسیون و اردوگاه های بازداشت در سالما نزدیک آلاباما و اندرسنویل در جنوب جورجیا زندانی شده بودند، به یک اردوگاه کوچک در خارج از شهر ویکسبورگ در ایالت می سی سی پی آورده شدند. پس از آزادی آن ها احتیاج به عبوری امن به سوی شمال داشتند.

در همین حال ناخدا جیمز کاس میسون فرمانده یک قایق بخار به نام سلطانا و راهی میسوری بود. این کشتی کوچک چوبی حامل خدمه ای 85 نفری بود و قرار بود که قبل از آنکه آن را پر از سرباز نمایند، پنبه حمل کند. در هنگام توقف در ویکسبورگ برای یک عملیات تعمیر در دیگ های بخار، کاپیتان کشتی پیشنهادی از دولت ایالات متحده دریافت کرد، که در ازای بردن هر سرباز و افسر به سوی شمال پنج و ده دلار دریافت کند.

حرص و طمع بر کاپیتان (میسون) که آرزو داشت هرچه بیشتر پول به وسیله حمل و نقل این کالای انسانی جمع کند غالب شد؛ بنابراین فرصت را غنیمت شمرد و افسری را رشوه داد که به او اجازه دهد بیشترین تعداد سرباز ممکن را بدون توجه به ظرفیت کشتی بخار حمل کند. کاپیتان میسون با شتاب و اشتیاق برای انجام این کار تصمیم گرفت تا نقصی را که در سطح دیگ های بخار کشتی اتفاق افتاده است، به طور جزئی و موقت و نه به طور کلی برطرف کند.

کاپیتان می ترسید اگر تعمیر کشتی طول بکشد، سربازان یک وسیله حمل و نقل دیگری به سمت شمال پیدا نمایند به گفته جری پاتر، وکیل، روزنامه نگار و نویسنده کتاب فاجعه سلطانا، بزرگترین فاجعه دریایی آمریکا کاپیتان بیش از ظرفیت کشتی، سربازان را بارگیری کرد: ظرفیت کشتی حدود 376 مسافر بود، اما بیش از 2500 مسافر بارگیری شده بود.

غرق شدن سلطانا

در 24 آوریل 1865، سلطانای شلوغ از شهر ویکسبورگ به راه افتاد و در آن حدود 1960 زندانی جنگ، 22 نگهبان، 70 مسافر غیرنظامی و خدمه کشتی 85 نفره حضور داشتند. بیشتر زندانیان جنگی که تازه آزاد شده بودند از نظر سلامتی ضعیف بودند.

روز سفر، علاوه بر ازدحام زیاد کشتی، هوا بسیار بد و سطح آب می سی سی پی در بالاترین سطح خود بود. برف از بالای کوه های اطراف در حال ذوب شدن بود و به ساحل آن می ریخت و جریانات شدید آن مملو از ساقه های درختان ریخته شده و لجن بود. ناگفته نماند که شب و تاریک بود، اما ناخدا (میسون) اصرار داشت که این محموله را هرچه زودتر به مقصد برساند. قایق بخار برای مدت کوتاهی در شهر ممفیس متوقف شد و سپس در شب به سفر خود ادامه داد.

حدود ساعت 2 بامداد، در تاریخ 27 آوریل، در چند کیلومتری ممفیس یکی از دیگ های بخار سلطانا منفجر شد و، چون کشتی بسیار شلوغ بود، بسیاری از مسافران در کنار دیگ های بخار نشسته بودند.

این انفجار فوراً باعث کشته شدن صد ها مسافر شد که بیشتر آن ها سربازانی از کنتاکی و تنسی بودند که مستقیماً کنار دیگ های بخار نشسته بودند. بسیاری از آن ها بلافاصله کشته شدند، چه توسط ترکش، بخار سوزان یا آب بسیار داغ دیگ های بخار.

اولین انفجار به دنبال انفجار دو دیگ باقی مانده رخ داد. پاتر می نویسد: در یک لحظه آن ها [مسافران]خواب بودند، سپس لحظه دیگر خود را در کوشش برای شنا در آب های سرد رودخانه می سی سی پی یافتند. برخی از مسافران داخل کشتی سوختند. خوش شانس ها به بقایای شناور بالای رودخانه یا اسب ها و قاطر هایی که از کشتی می پریدند، تکیه می کردند و امیدوار بودند که به سلامت به ساحل برسند. آن ها نمی توانستند ببینند، زیرا هوا بسیار تاریک بود و عرض رودخانه در آن نقطه تقریباً نه کیلومتر بود.

هرج و مرج بر سلطانا حکمفرما شد، زیرا مسافران موجود در کشتی بین دو گزینه قرار گرفتند: بین ماندن در قایق و روبرو شدن با احتمال مرگ با سوختن و بین پریدن در آب سرد و احتمال غرق شدن. در هر دو مورد احتمال بقا بسیار ضعیف بود و سربازانی که تازه از جنگ راحت شده بودند خود را در کوشش برای زنده ماندن دوباره می دیدند.

هنگامی که سلطانا در نزدیکی شهر کوچک ماریون در جنوب سرزمین های هم پیمان آغاز به غرق شدن کرد، قایق های عبوری و محلی ها سعی در یک عملیات نجات آشفته سعی در نجات جان سربازان داشتند.

در گزارش های روزنامه آمده است که یک مرد محلی به نام جان فاگلمن و پسرانش از جمله افرادی بودند که برای یاری آمده بودند. فرانک وگلمن از نوادگان جان فوگلمن و شهردار فعلی ماریون، می گوید که جهت قایقی که وی در آن سفر می کرد باعث شد که باد ها شعله های آتش را به سمت عقب کشتی راهنمایی نمایند و اوضاع بدتر گردد.

شهردار فرانک فوگلمن در خصوص قهرمانی پیشینیان خود می گوید: گفته می گردد که خانواده فوگلمن پیروز شدند یک شناور چوبی را از برخی از تنه درختان تهیه نمایند و سپس برای انتقال مسافران از سلطانای در حال سوختن به ساحل رودخانه عزیمت کردند. نجات یافتگان را بالای شاخه های درختان کنار ساحل قرار می دادند و برای نجات افراد بیشتر به قایق برمی گشتند.

یکی از بازماندگان حادثه سلطانا می گوید: وقتی به هوش آمدم، خود را در محاصره آوار و در میان دود و آتش دیدم. فریاد و ناله زخمی ها وحشتناک بود و بوی گوشت سوخته غیر قابل تحمل بود و بیش از توانایی توصیف من است.

بازمانده دیگری از اوهایو نوشت: برخی بر اثر انفجار کشته شدند، و آن ها روی زمین دراز کش افتاده بودند و زیر پا له می شدند، در حالی که برخی گریه می کردند و فریاد می کشیدند، برخی نفرین می کردند و برخی آواز می خواندند … من این منظره را در زندگی خود فراموش نخواهم کرد؛ و گاهی به خوابم می آید.

اجساد قربانیان سلطانا ماه ها پس از حادثه همچنان به طرز هولناکی بر فراز آب های رود می سی سی پی شناور بودند و در حالی که برخی از قربانیان پیدا شدند، بسیاری از آن ها هرگز پیدا نشدند و از جمله قربانیانی که پیدا نشدند، خود کاپیتان میسون بود.

چرا حافظه تاریخ به راحتی این فاجعه را فراموش کرد؟

ترور لینکلن بزرگتر بود: منطقی ترین شرح ممکن است این باشد که این واقعه همراه با ترور رئیس جمهور لینکلن اتفاق افتاده است، که فاجعه ای از ابعاد تاریخی بزرگتر و شدیدتر بوده است، زیرا ترور رئیس جمهور مذکور دو هفته قبل از وقوع حادثه سلطانا اتفاق افتاده است، تأثیر آن برای مدت طولانی تری ادامه داشت.

مردم آمریکا بعد از جنگ داخلی کمی قسی القلب شده بودند: از طرف دیگر، به نظر می رسد مردم آمریکا، به دلیل اینکه آن ها وحشت جنگ داخلی چهار ساله را تحمل نموده بودند کمی قسی القلب شده بودند. برای برخی از دست دادن 2000 نفر دیگر فقط یک واقعه دیگر و پیامد دیگری از جنگ بود. خاتمه نیز هیچ اتهامی در رابطه با غرق شدن سلطانا حتی پس از انجام تحقیقات عمیق و به دنبال آن تشکیل دادگاه های نظامی، مطرح نشد.

بیش از 1800 مرد در غرق شدن سلطانا جان خود را از دست دادند. در حالی که در تایتانیک معروف در حدود 1500 قربانی شدند و به این ترتیب فاجعه سلطانا به بدترین فاجعه دریایی تاریخ آمریکا تبدیل شد.. با گذشت بیش از دو دهه از وقوع آن، بازماندگان فاجعه سلطانا از مناطق مختلف ایالات متحده سالانه با هم دیدار و دیدار کردند تا این حادثه را گرامی داشته و روح قربانیان آن را تسلی ببخشند. پس از مرگ آخرین بازماندگان در سال 1936 نوادگان بازماندگان مشعل را دریافت کردند و این سنت را ادامه دادند و این جلسات سالانه هنوز هم برگزار می گردد.

بی نهایت اس ام اس: اس ام اس عاشقانه، جدید، خنده دار

صبح مهریز: مجله فروش و راهکارهای بازاریابی مدرن و دیجیتالی