اسکناس هایی که خرج هیچ می شوند
به گزارش مجله سلو بلاگ، ورزش ایران، این روزها مانند شومینه ای است که بخش قابل ملاحظه ای از بودجه ورزش کشور را بدون دلیل می سوزاند؛ مانند جوکر در فیلم بتمن 4 که اسکناس های خود را به آتش می کشید.
سام ستارزاده| شیوع جهانی ویروس کرونا، در مدت کوتاهی، علاوه بر سلامت، زندگی اجتماعی، و روزمره ها، اقتصاد جهانی را نیز در سطوح گوناگون کلان و خرد تحت تأثیر خود قرار داد. محرومیت باشگاه ها، فدراسیون ها، و کارگزاران تورنمنت های معتبر فوتبال، با محرومیت از کسب درآمد از پخش تلویزیونی، بلیت فروشی و حتی فروش بسیاری از اقلام هواداری، زیان های هنگفتی متحمل شدند. در نتیجه، چند هفته ای است که فوتبال برای فرار از فشارهای اقتصادی کرونایی، به راه حل بی سابقه ای گرایش پیدا نموده ؛ به کاهش چشمگیر دستمزد بازیکنان.
علی رغم سرگیجه دنباله دار فیفا در تصمیم گیری نهایی درمورد سرنوشت دریافتی ها در ادامه فصل، در بسیاری از کشورها، بازیکنان برای کاهش قراردادشان پیشقدم شده اند. اما در ایران، شرایط روی جهت دیگری پیش می رود. با وجود این که کووید 19 در ایران اندکی زودتر از کشورهای اروپایی به یک بحران بدل شد، اما نه از باشگاه ها و نه از بازیکنان، حتی یک خط خبر درباره تکلیف پرداختی های پیش رو نمی توانید بیابید.
البته این هم نباید از یادمان برود که بسیاری از باشگاه ها هنوز دغدغه تهیه دستمزد بازیکنان تا جایی که فصل پیش رفته را دارند. از ساختار باشگاه داری که به جای خلق درآمد به تزریق پول دولتی و کارخانه ای و فراوری بدهی تکیه می زند، نمی توان انتظاری برای پرداخت به این مسأله اقتصادی داشت.
اگر در انگلیس، اتحادیه بازیکنان لیگ فزونی، بازیکنان دستمزد باقی فصل را بخشیدند، نیت شان این بود که در ازای آن، در پرداختی به کارمندان باشگاه ها مسئله ای به وجود نیاید. اگر چنین اتفاقی در سری آ نیز رخ می دهد، برای آن است که فوتبالیست هایی که با دریافتی هایی به مراتب کمتر در سری سی شاغل هستند، بتوانند بدون نگرانی معیشتی روی فوتبال خود (پس از سرانجام پاندمی کرونا) تمرکز خود را حفظ نمایند. اما اگر همین باشگاه های انگلیسی و ایتالیایی یک بودجه ثابت و مستقل از برگزاری منظم دیدارها داشتند، کسی حاضر می شد برای روزهایی که تمرین نمی کند و مسابقه نمی دهد، پولی هم نگیرد؟
تعویق های متعدد در تسویه حساب با بازیکنان که داخلی ها به آن عادت دارند، اعتماد آنان به مدیران باشگاه ها را برای دریافت چنین تصمیم های فداکارانه ای خدشه دار نموده است. در کنار آن، برخلاف اروپا که در آن دستمزد بازیکن به صورت هفتگی پرداخت می گردد، در ایران شیوه پرداخت حقوق چارچوب معینی ندارد و در متن قرارداد معین می گردد و معمولاً هم زیر پا گذاشته می گردد. همین موضوع، مشخص میزان کاهش دستمزد بازیکن را با چالش های بیشتری نیز روبرو می سازد.
ورزش ایران، این روزها مانند شومینه ای است که بخش قابل ملاحظه ای از بودجه ورزش کشور را بدون دلیل می سوزاند؛ مانند جوکر در فیلم بتمن 4 که اسکناس های خود را به آتش می کشید. تنها اندکی مسئولیت پذیری و دلسوزی می توانست یاری کند تا این پول ها بر زخم بدهی های داخلی و خارجی سرسام آور فوتبالمان زده شوند. شاید چند ماه پس از پشت سر گذاشته شدن این بحران، بی تدبیری های امروز به چشم بیایند و به حسرت جدیدی برای ما بدل شوند.
منبع: ایران ورزشیbestcanadatours.com: مجری سفرهای کانادا و آمریکا | مجری مستقیم کانادا و آمریکا، کارگزار سفر به کانادا و آمریکا