زردزخم: دلیل، تشخیص و درمان - مجله سلو بلاگ

نشانه های زرد زخم چیست؟

از نشانه ها و علائم متداول زرد زخم می توان به زخم های قرمز رنگی اشاره نمود که به سادگی پاره می شوند، ترشحاتی از آنها خارج می گردد و پوسته زخم ها به رنگ زرد در می آید. زخم ها معمولا در اطراف دهان و بینی شکل می گیرند، اما به وسیله انگشتان به قسمت های دیگر بدن و بعلاوه لباس ها و وسایل شخصی فرد مثل حوله هم منتقل می شوند. خارش و آزردگی ناشی از زخم زرد معمولا چندان شدید نیست.

نوع دیگری از زرد زخم موسوم به ایمپتیگوی بولوس (bullous impetigo) وجود دارد که باعث تشکیل تاول های بزرگ تری روی بدن نوزادان و خردسالان می گردد. شکل پیشرفته تر زخم زرد هم اِکتیما نام دارد. در این شکل از بیماری، زخم های پوستی عمیق ترند. زخم های پرآب و چرکی اکتیما دردناک هستند و به جراحت های وخیم تر تبدیل می شوند.

اگر درباره ابتلای فرزندتان به زرد زخم دچار تردید هستید، به پزشک خانوادگی، پزشک عمومی یا متخصص پوست مراجعه کنید.

دلایل بروز زرد زخم چیست؟

تماس با میکروب این بیماری به وسیله ارتباط با فردی مبتلا یا لمس کردن وسایل او مثل ملحفه، حوله و حتی اسباب بازی هایش هم باعث درگیر شدن با زرد زخم می گردد.

عوامل ابتلا به زرد زخم

عواملی که ابتلا به این بیماری را افزایش می دهند به توضیح زیر هستند:

سن

این مشکل معمولا در بچه ها بین دو تا شِش سال رخ می دهد؛

محیط های شلوغ

انتقال بیماری های پوستی معمولا در محیط های شلوغ مانند مدرسه و مهدکودک بیشتر است؛

آب و هوای گرم و مرطوب

شیوع زرد زخم در محیط های گرم و مرطوب یا در تابستان ها بیشتر است؛

انجام بعضی از ورزش ها

انجام بعضی از ورزش ها مانند کشتی و فوتبال که تماس بدنی افراد با هم زیاد است نیز می تواند موجب بروز زرد زخم گردد؛

شکاف و بریدگی پوستی

باکتری های این بیماری به وسیله شکاف ناشی از زخم و گزیدگی یا بریدگی هم وارد پوست می شوند.

بزرگسالان مبتلا به دیابت یا کسانی که سیستم ایمنی ضعیف دارند هم بیشتر در خطر ابتلا به اکتیما هستند.

عوارض و خطرات ناشی از زرد زخم چیست؟

زرد زخم معمولا بیماری خطرناکی نیست و زخم های ناشی از آن در حالت عفونت نه چندان جدی و بدون جراحت های سنگین، درمان می شوند. از خطرات نادر این بیماری می توان به موارد زیر اشاره نمود:

سلولیت (عفونت بافت)

عفونت های جدی و شدید، بافت های زیر پوست را تحت تأثیر قرار می دهد و می تواند به جریان خون یا گره های لنفاوی بدن وارد گردد. اگر سلولیت درمان نگردد، خطر مرگ هم وجود خواهد داشت.

مسائل کلیوی

یکی از انواع میکروب هایی که زرد زخم ایجاد می نماید باعث بروز مسائل کلیوی هم می گردد.

جراحت

زخم های ناشی از زرد زخم می توانند موجب بروز جراحت شوند. 1

انواع زرد زخم

زردزخم انواع مختلفی دارد. وجه تمایز انواع زرد زخم، علل و علائم آن ها هستند.

زرد زخم غیرتاولی

این نوع زرد زخم، که به آن زرد زخم مسری هم گفته می گردد، شایع ترین زرد زخم در بچه ها بوده و بسیار مسری است. این نوع زرد زخم معمولاً با ظهور تاول های قرمزی در اطراف دهان و بینی آغاز می گردد.

این تاول ها می ترکند و رَش قرمزی به جا می گذارند که ترشح داشته و بعداً دلمه می بندد. این رش، ممکن است خارش داشته باشد اما دردناک نیست.

زرد زخم غیرتاولی باعث تورم گره های لنفاوی (غدد لوبیا مانندی که برای مقابله با عفونت به بدن یاری می نمایند) نیز می گردد.

زرد زخم تاولی

زرد زخم تاولی نوع نادرتری از این اختلال است که باعث ظاهر شدن تاول های بزرگتر روی بالا تنه نوزادان و بچه ها خردسال می گردد.

این نوع زرد زخم بیشتر در میان بچه ها زیر دو سال شایع است. تاول ها معمولاً ابتدا روی بالا تنه، دست ها و پاها ظاهر می شوند.

این تاول ها اوایل شفاف هستند اما بعداً کدر می شوند.

معمولاً تاول های ناشی از زرد زخم تاولی بیشتر از تاول های ناشی از سایر انواع زرد زخم دوام دارند. عموماً نواحی اطراف تاول ها قرمز است و خارش دارد.

اکتیما

اکتیما که نوع جدی تر از زرد زخم است، به عمق پایین تری از پوست نفوذ می نماید (و باعث ایجاد تاول های پر از مایع یا چرکی می گردد که به زخم های عمیقی تبدیل می شوند).

اکتیما جدی ترین نوع زرد زخم است زیرا علاوه بر لایه بالایی پوست بر لایه دوم آن نیز تأثیر می گذارد.

معمولاً تاول های دردناک بوده و به زخم های باز و ناراحت نماینده ای تبدیل می شوند.

بعلاوه ممکن است گره های لنفاوی ورم نموده و بافت اسکار(جوشگاه) تشکیل گردد. 2

پیشگیری

تمیز نگه داشتن پوست برترین راه برای حفظ سلامت آن است. برای یاری به پیشگیری از توسعه زردزخم به دیگران بهتر است هر کدام از موارد زیر را رعایت کنید:

به آرامی محل های آسیب دیده را با صابون ملایم و آب بشویید و سپس با گاز آن را بپوشانید.

هر روز لباس های آلوده، پارچه ها و حوله را بشویید و آنها را با هیچ کس دیگری در خانواده تان به اشتراک نگذارید.

هنگام استفاده از پماد آنتی بیوتیکی دستکش ها را بپوشید و دست ها را بعدا بشویید.

کوتاه کردن ناخن های بچه ها به منظور جلوگیری از آسیب ناشی از خارش.

به طور مرتب دست ها را بشویید.

کودک خود را تا زمانی که پزشک شما می گوید بیماری اش مسری نیست، در خانه نگه دارید.

تشخیص

پزشک با آنالیز ناحیه آسیب دیده، زرد زخم را به راحتی می تواند تشخیص دهد. معمولا انجام آزمایشات به طور کلی لازم نیست و پزشک معمولا از بیمار، والدین یا مراقبان بیمار یا کودک در خصوص هر گونه بریدگی، خراشیدگی یا نیش حشرات در ناحیه آسیب دیده خواهد پرسید.

پزشک بعلاوه سعی خواهند کرد تا ببینند آیا زرد زخم با بیماری های پوستی دیگری مانند جرب همراه است یا خیر.

با این حال تست های بیشتر ممکن است در هرکدام از شرایط زیر انجام گردد:

اگر علائم شدید باشد و به بسیاری از نواحی بدن توسعه یافته اند.

اگر بیمار به درمان پاسخ نمی دهد.

درمان

هدف از درمان زرد زخم سرعت بخشیدن به بهبود زخم، بهتر شدن ظاهر پوست، و جلوگیری از عوارض و توسعه عفونت می باشد.

درمان نیز به نوع زرد زخم و شدت علائم بستگی دارد. اگر عفونت خفیف باشد، ممکن است پزشک فقط پوست را تمیز نگه دارد و در مواردی که عفونت شدید تر باشد ممکن است احتیاج به درمان با آنتی بیوتیک داشته باشد. درمان زرد زخم به طور معمول آنتی بیوتیک موضعی یا خوراکی است.

آنتی بیوتیک های موضعی شامل پماد یا کرم هایی است که به طور مستقیم بر روی پوست اعمال می شوند.

پزشک ممکن است یک پماد موپیروسین تجویز کند، مانند باکتروبان. قبل از استفاده از پماد باید پوسته ها را به آرامی برداشت تا آنتی بیوتیک بتواند به پوست نفوذ کند. بنابراین بهتر است قبل از مصرف آنتی بیوتیک موضعی، نواحی آسیب دیده پوست را با آب گرم و صابون بشویید.

در صورت امکان دستکش لاتکس باید هنگام استفاده از کرم بهره ببرید و سپس دست ها را کاملا بشوید. بیمار باید به مدت 7 روز به درمان پاسخ دهد.

آنتی بیوتیک های خوراکی نیز زمانی تجویز می شوند که وسعت درگیری زیاد بوده یا اینکه بیمار به آنتی بیوتیک موضعی پاسخ نداده باشد.

نوع آنتی بیوتیک بستگی به شدت و عفونت، و بعلاوه عوامل دیگر، از جمله شرایط پزشکی بیمار و اینکه آیا فرد آلرژی دارد یا خیر، بستگی دارد.

مصرف یک دوره آنتی بیوتیک معمولا حدود 7 روز طول می کشد. مهم است که دوره را کامل مصرف کنید، حتی اگر علائم خیلی زود از بین بروند زیرا یاری می نماید تا از تکرار عفونت جلوگیری کند و مقاومت های آنتی بیوتیکی کمتر ایجاد گردد.

کودک شما می تواند 24 ساعت پس از آغاز درمان آنتی بیوتیک یا زمانی که زخم ها از بین رفته و بهبود پیدا نموده اند به روال عادی زندگی برگردد و به مدرسه برود.

تغییر شیوه زندگی و درمان خانگی

برای عفونت های جزئی که به نواحی دیگربدن توسعه نیافته اند، می توانید درمان زخم ها را با کرم آنتی بیوتیکی بدون نسخه یا پماد حاوی باسیتراسین امتحان کنید. قرار دادن یک باند نچسب در این ناحیه می تواند به جلوگیری از توسعه زخم ها یاری کند. 3

پی نوشت:

1.www.chetor.com

2.www.dradibi.ir

3.www.doctoreto.com

منبع: راسخون