غزل شماره 307 حافظ: هر نکته ای که گفتم در وصف آن شمایل
به گزارش مجله سلو بلاگ، غزل شماره 307 حافظ احتمالاً در استقبال غزلی سروده شده است. این غزل عاشقانه چندین تلمیح دارد. حافظ در ابتدا می گوید هر صفت نغز و لطیف که درباره آن دلبر زیبارو گفتم، هرکس که شنید، گفت: خداوند گوینده آن را خیر بدهد. به دست آوردن عشق و رندی در آغاز آسان به نظر می رسید اما در آخر کار بر سر کسب این فضیلت ها جانم سوخت.
خبرنگاران | سرویس فرهنگ و هنر
هر نکته ای که گفتم در وصف آن شمایل
هر کو شنید گفتا للهِ دَرُّ قائل
تحصیل عشق و رندی آسان نمود اول
آخر بسوخت جانم در کسب این فضایل
حلاج بر سر دار این نکته خوش سراید
از شافعی نپرسند امثال این مسائل
گفتم که کی ببخشی بر جان ناتوانم
گفت آن زمان که نبود جان در میانه حائل
دل داده ام به کمک شوخی کشی نگاری
مرضیّةُ السجایا محمودةُ الخصائل
در عین گوشه گیری بودم چو چشم مستت
و اکنون شدم به مستان چون ابروی تو مایل
از آب دیده صد ره طوفان نوح دیدم
وز لوح سینه نقشت هرگز نگشت زایل
ای دوست دست حافظ تعویذ چشم زخم است
یا رب ببینم آن را در گردنت حمایل
〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰
تعبیر فال حافظ شما
پیش از این اعمال و سخنانت آنقدر خوب و نیکو بوده که همواره تحسین همگان را به خودت جلب کرده ای، اکنون برای کسب هنر و دانش سخت تلاش می کنی و از جانت مایه می گذاری. این را بدان که برای به دست آوردن هر چیزی بایستی سختی و مسائل آن را تحمل کرد. در کاری که در پیش روی داری، با دقت و طمأنینه حرکت کن. عجولانه تصمیم نگیر. از بروز مسائل و حوادث به خود ترس و واهمه راه مده. با دوستان و خانواده ات مهربان باش و تا جایی که می توانی به آنها کمک نما. برای دور شدن از چشم زخم سوره فلق و ناس را قرائت کن.
〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰
شاهد فال:
غزل شماره 308 - ای رخت چون خلد و لعلت سلسبیل
〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰
غزل شماره 307 حافظ با صدای علی موسوی گرمارودی
کد مولتی مدیا
دانلود
فیلم اصلی
معنی و تفسیر غزل شماره 307 حافظ
بیت اول
هر نکته ای که گفتم در وصف آن شمایل
هر کو شنید گفتا للهِ دَرُّ قائل
هر سخن نغز که در وصف آن پسندیده خوی صاحب جمال گفتم، هرکس شنید گفت: خداوند به گوینده خیر و برکت دهاد.
✦✦✦✦
بیت دوم
تحصیل عشق و رندی آسان نمود اول
آخر بسوخت جانم در کسب این فضایل
نخست کسب رندی و عشق ورزی کار آسانی به نظر می آمد؛ اما در عاقبت برای به دست آوردن این فضیلت ها همه وجودم آتش گرفت.
✦✦✦✦
بیت سوم
حلاج بر سر دار این نکته خوش سراید
از شافعی نپرسند امثال این مسائل
حسین بن منصور حلاج این معنی را بر بالای دار خوب ادا کرد که از فقیه شافعی این گونه مسائل یعنی عشق و رندی را مپرسید که نمی داند.
✦✦✦✦
بیت چهارم
گفتم که کی ببخشی بر جان ناتوانم
گفت آن زمان که نبود جان در میانه حائل
پرسیدم که چه وقت بر جان درمانده من رحمت می آوری؟ پاسخ داد: بدان هنگام که پای هستی تو در میان نباشد.
✦✦✦✦
بیت پنجم
دل داده ام به کمک شوخی کشی نگاری
مرضیّةُ السجایا محمودةُ الخصائل
دل را به یار زیباروی شیرین حرکات و خوش مشرب داده ام که دارای اخلاق پسندیده و خصلت ستوده است.
✦✦✦✦
بیت ششم
در عین گوشه گیری بودم چو چشم مستت
و اکنون شدم به مستان، چون ابروی تو مایل
پیش از این مانند چشم مستت حال گوشه نشینان را داشتم و حالا همچون ابرویت به آن چشمان مست گرایش پیدا کرده ام.
✦✦✦✦
بیت هفتم
از آب دیده صد ره طوفان نوح دیدم
وز لوح سینه نقشت هرگز نگشت زایل
بر اثر اشک چشم صدبار گرفتار طوفان نوح شدم و هرگز نقش جمال تو از صفحه سینه ام زدوده نشد.
✦✦✦✦
بیت هشتم
ای دوست دست حافظ تعویذ چشم زخم است
یا رب ببینم آن را در گردنت حمایل
ای محبوب، دست حافظ مانند دعای محافظت از چشم زخم می ماند، خدا کند که آن را به دور گردن تو آویخته ببینم.
منبع: شرح جلالی بر حافظ با تصرف و تلخیص.
منبع: setare.com