عمل زیبایی، تحت تأثیر فشار اجتماعی!
به گزارش مجله سلو بلاگ، برای آنالیز عمل های جراحی زیبایی از منظر روان شناسی چند نکته مهم وجود دارد. در گذشته انجام این عمل ها نادر و با خطر زیادی همراه بود، هزینه عمل برای بیشتر افراد خیلی بالا بود و نتیجه نهایی ممکن بود چندان رضایت بخش نباشد؛ به این دلایل کسی که مشتاق تغییر چهره و بدن خود بود و این خطرات و هزینه را می پذیرفت، امکان داشت به لحاظ روان شناختی برچسب بخورد یا مورد قضاوت جامعه قرار بگیرد؛ زیرا یکی از معیار های رفتار غیرطبیعی همین نادر بودن و احتمال آسیب رساندن به فرد یا دیگران است.
به گزارش شرق، اما در یکی، دو دهه اخیر با پیشرفت پزشکی و فنون جراحی پلاستیک و بعلاوه متبحر شدن جراحان، انجام عمل های زیبایی بسیار کم خطر و کم عارضه، مقرون به صرفه تر، رضایت بخش تر و در نتیجه رایج تر شده است.
انواع عمل های زیبایی تحت تأثیر جغرافیا فرق دارد؛ زیرا فرم کلی چهره و بدن افراد در نقاط مختلف جهان به خاطر ژنتیک با یکدیگر فرق می نماید.
برای مثال، تعداد کسانی که بینی بزرگ تر از حد طبیعی دارند در خاورمیانه بیشتر از اروپا ست و بدیهی به نظر می رسد که افراد بیشتری هم برای اصلاح فرم صورت خود به این عمل ها روی می آورند. هرچه تعداد افرادی که عمل زیبایی انجام می دهند، افزایش می یابد، سایر کسانی که به ظن خود بینی یا چهره نامتناسبی دارند و هنوز کاری در این مورد ننموده اند، احتیاج درونی یا فشار اجتماعی بیشتری برای انجام عمل زیبایی خواهند داشت و این سیکل همچنان ادامه می یابد؛ بنابراین در حال حاضر عمل زیبایی برای فردی که نقص یا عدم تناسب حتی جزئی دارد و مایل به اصلاح و بهبود چهره و بدن خود است از دیدگاه روان شناسی طبیعی تلقی می گردد و جزئی از سبک زندگی اکثریت جامعه شده است؛ خواه رینوپلاستی باشد یا پیکرتراشی یا کاشت مو.
در واقع از دید روان شناسی داشتن رضایت از چهره و بدن از مؤلفه های عزت نفس و اعتماد به نفس است و تأثیر مثبتی بر روان و در نهایت رفتار فرد خواهد داشت. اما جراحی زیبایی وقتی به دفعات زیاد و نه در جهت اصلاح نقص و نازیبایی، بلکه در راستای تغییر شکل کامل و حتی به بهای زشت و تصنعی شدن چهره فرد باشد، نشانه مسائل روان شناختی است که بسته به سایر نشانه ها و پس از آنالیز های تخصصی روان شناختی می توان نوع و ریشه مشکل فرد را شناسایی و برای بهبود وی برنامه ریزی کرد.
برای مثال، افرادی که در بینی، پلک، گونه، لب، ابرو و ... تغییرات زیادی ایجاد نموده اند و پس از صرف هزینه های گزاف و تحمل درد و خطر جراحی های متعدد در نهایت به چهره ای نامأنوس و نازیبا رسیده اند، احتمالا نارضایتی های عمیق و بنیادی از خود و زندگی دارند و با تغییر در ظاهر در پی کسب هویتی تازه و سبک متفاوتی از زندگی هستند. اما کسانی که با جراحی فقط یکی، دو نقص را در جهت داشتن چهره ای طبیعی تر و زیباتر انجام داده اند، معمولا مشکل روان شناختی نداشته یا دست کم این عمل ها دال بر اختلال در حوزه روان نیست.
گردشگری سلامت با شناخت احتیاج تازه مردم برای زیبایی و توازن توانسته فرصتی برای ارز آوری و رونق مالی البته فقط در قشر خاصی از جامعه ایجاد کند.
اما متأسفانه از آنجا که تعداد پزشکان و مراکز مرتبط از جمله رادیولوژی، سونوگرافی، آزمایشگاه و ... محدود است، هزینه بیشتری که گردشگر ها می پردازند، باعث می گردد سودجویی بعضی مراکز و متخصصان بر تعهد اخلاقی آن ها چیره گردد و از خدمت به هم وطنان خود سر باز زنند یا با همشهری و هم میهن خود مانند شهروند درجه دو برخورد نمایند که این تبعیض به نوبه خود آسیب روانی، دلسردی و نارضایتی از کادر درمانی مربوطه را ایجاد می نماید و باعث سرخوردگی، کاهش اعتماد به نفس و عزت نفس در شهروندان یک جامعه خواهد شد و از این جهت می تواند سلامت روان مردم را تهدید کند.
اینکه ببینیم چطور پزشکان و پاراکلینیسین هایی که اغلب با مالیات و بیت المال مردم کشورشان در دانشگاه به رایگان تحصیل نموده اند، اولویت اول خود را درمان و رسیدگی به گردشگر هایی که ویزیت را به دلار می پردازند قرار داده اند و با بی حوصلگی و نگاهی تحقیرآمیز به شهروندان شریف ایران که به زحمت از پس هزینه های درمانی برمی آیند نگاه می نمایند، دردناک و تأسف بار است و باید تدابیر لازم برای کنترل و نظارت بر اماکن درمانی وجود داشته باشد تا توریسم درمانی، درد بیماران خودی را افزون نکند.
منبع: فرارو