گزارش، در سالروز شکست شوروی؛ افغانستان همچنان قربانی اهداف بلندمدت غربی ها
به گزارش مجله سلو بلاگ، شکست شوروی سابق در افغانستان وارد چهارمین دهه خود شده و اگر چه ترامپ رئیس جمهور آمریکا همچنان شانس خود را در گورستان امپراطوری ها می آزماید اما این کشور همیشه قربانی بزرگ قدرتها شده است.
به گزارش دفتر منطقه ای خبرنگاران، در 26 بهمن ماه سال 1367 ژنرال یوری گروموف آخرین نظامی شوروی سابق در افغانستان با عبور از آمو دریا به وسیله پل حیرتان و ترک خاک این نقطه سرانجامی بر حضور تقریبا 10 ساله امپراتوری شوروی بر افغانستان گذاشت.
حضوری که به عقیده بسیاری از کارشناسان نه تنها هیچ دستاوردی برای مسکو نداشت بلکه با تحمیل هزینه های فراوان شمارش معکوس برای سرانجام عمر اتحاد جماهیر شوروی را نیز شروع کرد و در نهایت این اتفاق به فروپاشی ابرقدرت شرق انجامید.
دلایل شکست شوروی در افغانستان از ابعاد مختلفی از جمله روحیه استعمارستیزی مردم مسلمان افغانستان و یکپارچگی آنان در برابر تجاوز و اشغالگری، شرایط جغرافیایی این کشور و کوهستانی بودن آن همچنین شرایط پراکندگی جمعیت قابل آنالیز است.
هدف سیاسی روس ها از تسلط بر افغانستان ایجاد پایگاه محکمی برای نفوذ سیاسی در آسیا و خاورمیانه، ایجاد رژیم های وابسته در منطقه و حفظ آنها و همچنین مقابله با نهضت آزادیبخش ضد استکباری یعنی نهضت های اسلامی بود که پس از شروع جهاد در افغانستان و پیروزی انقلاب اسلامی در ایران احیا شد.
اهداف مالی روس ها در افغانستان، همانطور که اکنون ترامپ رئیس جمهور تاجر مسلک آمریکا نیز به آن چشم دوخته، بهره برداری از منابع سرشار معدنی و ذخایر زیرزمینی این کشور چون نفت، گاز، اورانیوم، طلا، نقره، سرب و دیگر سنگ های گرانبها بود.
از سوی دیگر نیز به دلیل عدم زیرساخت های کافی، افغانستان می توانست به بازار مصرفی مناسبی برای کالاهای روسی تبدیل گردد و مهم تر از همه نیز کرملین در پی آن بود تا به وسیله افغانستان به میدان های نفتی در خاورمیانه و بازارهای منطقه به ویژه بازار بزرگ هند دست یابد.
با این حال، بسیاری گمان می کردند که مداخله واشنگتن و شرکای غربی، پاکستانی و عربی اش در افغانستان پس از حمله شوروی به این کشور شروع شد اما زبیگینو برژینسکی مشاور امنیت ملی جیمی کارتر رئیس جمهور وقت آمریکا مدت ها بعدها فاش کرد که حمایت مخفیانه آمریکا از عناصر مخالف دولت کمونیستی کابل 6 ماه پیش از حمله ارتش سرخ به افغانستان شروع شده بود و در واقع حتی آمریکا، شوروی را برای این حمله تحریک کرد.
بسیاری از کارشناسان نیز بر این باورند که افغانستان به ویتنام شوروی تبدیل شد و همانطور که ویتنام باعث شکست مالی-سیاسی آمریکا شد، واشنگتن نیز آگاهانه و با برنامه ریزی دقیق همان سناریو را برای شوروی به وجود آورد تا با کشاندن آن ها به افغانستان شوروی را وارد جنگی فرسایشی کند و تا در نهایت اقتصاد شوروی از هم بپاشد.
جنگ افغانستان با کشته شدن حدود یک میلیون نفر از مردم افغانستان و آواره شدن 5 میلیون نفر دیگر بیشترین هزینه ها را به مردم این کشور تحمیل کرد.
بسیاری از مردم افغانستان بر این باورند که غربی ها، کشورشان را قربانی امنیت خود کردند تا با استفاده ابزاری و مصرفی از مردم افغانستان و جان فشانی و ریخته شدن خون این مردم ابر قدرت شرق را متحمل شکست نظامی-سیاسی نمایند و با کشاندن امپراطوری شوروی به باتلاق افغانستان و درگیر کردن آن ها در یک جنگ فرسایشی، روس ها مشغول درگیری با مجاهدین افغانستان شوند تا بدین ترتیب تهدیدهای مسکو به اروپای شرقی و منافع آن ها کاهش یابد.
در واقع اینطور می توان گفت که افغانستان قربانی اهداف بلند مدت غربی ها شد و آمریکا با استفاده این کشور به عنوان طعمه اژدهای سرخ شوروی را به این باتلاق کشاند تا خود و شرکای غربی اش در حاشیه امن زندگی نمایند.
واشنگتن و شرکای غربی، پاکستانی و عربی اش با آگاهی از باورهای دینی مردم مسلمان افغانستان و حس استعمارستیزی و کافرستیزی آن ها سعی کردند تا جنگ آزادیخواهانه و جان فشانی های آن ها را به نفع اهداف سیاسی کشورهای خود مصادره نمایند و در بسیاری موارد ضربه سنگینی به جریانی وارد کردند که اگر به فرایند طبیعی خود ادامه می داد دستاوردهای خوبی را برای افغانستان در پی داشت.
غرب پس از شکست شوروی توسط مجاهدین افغان به تعهدات خود برای بازسازی این کشور و کوشش برای ایجاد تعامل بین احزاب افغانستان و ایجاد یک دولت ملی عمل نکرد و در واقع با سیاست های تفرقه افکنانه و یاری های هدف دار سبب دامن زدن به اختلافات بین این احزاب و گروه ها شدند.
از سوی دیگر نیز با نفوذ کشورهای حاشیه خلیج فارس و استفاده ابزاری از مسائل مذهبی و رخنه وهابیون به افغانستان و گسترش تفکرات افراط گرایانه و همچنین نقش پاکستان باعث شد تا افغانستان وارد مسائل حزبی و داخلی گردد و این کشور نه به یک جامعه متحد بلکه به صحنه درگیری و جنگ مداوم تبدیل شد.
با این حال، تمام اشغالگری ها در افغانستان همیشه با مقاومت مردم این کشور روبرو شده اند، تاریخ گواهی می دهد که در نهایت هیچ اشغالگری قادر نشد تا به طور کامل بر افغانستان کنترل یابد و در نهایت با متحمل شدن تلفات سنگین مجبور به ترک این کشور شدند. به نظر بسیاری، حضور نظامی آمریکا نیز در افغانستان با شکست روبرو خواهد شد.
.
منبع: خبرگزاری تسنیمbestcanadatours.com: مجری سفرهای کانادا و آمریکا | مجری مستقیم کانادا و آمریکا، کارگزار سفر به کانادا و آمریکا